چکیده: مگنتو هیدرودینامیک(MHD)، به عنوان یک نظریه نسبتاً بالغ در زمینه فیزیک پلاسما توسعه یافته است. مگنتو هیدرودینامیک ارائه دهنده ی، مدل منسجم توصیف خواص تعادل و پایداری ماکروسکوپی در پلاسما است. مدل مگنتو هیدرودینامیک می‌تواند تاثیرات غیر ایده آلی همچون مقاومت، ویسکوزیته، فشار و اثرات محدود شعاع لارمور را بر پلاسماهای پایدار یا غیر پایدار ضعیف در مقابل مدل‌های ایده آل، مورد بررسی قرار دهد. در این تحقیق به بررسی تاثیرهای غیر ایده آل همچون ایجاد برخوردها و در پی آن مقاومت ویژه و ویسکوزیته و در پی آن ایجاد تنش‌های برشی تقریباً یکسان بر رفتار غیر خطی یک پلاسمای کلاسیکی می‌پردازیم. روش‌هایی که در حل مسائل، منسجم (خود سازگار) رفتار پلاسما را توجیه می‌کنند را به عنوان یک مدل توصیف پلاسما در نظر می‌گیریم. مدل‌هایی را برای توصیف این پلاسماها انتخاب می‌کنیم. در این تحقیق مدل مگنتو هیدرودینامیک(MHD) برای پلاسمای الکترون ـ پوزیترون و پلاسمای الکترون – یون مورد استفاده قرار گفته است. اثرات اتلافی ویسکوزیته و برخوردها در این مدل گنجانده شده است و رفتار خطی و غیر خطی امواج در پلاسما مورد بررسی قرار گرفته است. رفتار خطی ناشی از امواج با دامنه کوچک و رفتار غیر خطی ناشی از امواج با دامنه ی بزرگ است که با استفاده از تئوری خطی قابل توجیه نیست. در ادامه، رفتار خطی رابطه ی پاشندگی پلاسما را که مرتبط با عوامل مؤثر بر پایدارتر کردن و یا آشفته‌تر کردن پلاسما، (همچون عدد ماخ و اینرسی الکترون و برخورد) برای طول موج‌های مختلف مورد بررسی قرار می‌گیرد را بدست می‌آوریم و برای رفتار غیر خطی پلاسمای الکترون – پوزیترون و الکترون – یون، معادلات غیر خطی (kdv_B ,kdv) که امواج سالیتونی و امواج ضربه مهمترین جواب‌ها برای این معادلات می‌باشند را اثبات می‌کنیم. سپس با استفاده از این معادلات به بررسی سالیتون ها و امواج ضربه الکترومغناطیسی برانگیخته و مقدار عوامل مؤثر بر آنها (همچون عدد ماخ، جریان جا به جایی، حرارت، آنتروپی و ویسکوزیته) در پلاسماهای کلاسیکی سرد و گرم می‌پردازیم.