چکیده: از رادیوداروی99mTc به‌عنوان اسب بارکش بخش پزشکی هسته‌ای نام می‌برند. این رادیودارو از دوشیدن ژنراتور99Mo -99mTc بدست می‌آید. چشمه‌ی این رادیودارو99Mo است که درون ستون استوانه‌ای شکل ژنراتور قرار می‌گیرد و پس از نیمه‌عمر واپاشی خود 99mTc حاصل می‌شود. عواملی روی کارکرد ستون درون ژنراتور تأثیرگذارند که باعث می‌شود ستون در هنگام دوشیدن ژنراتور و در هنگام جداسازی همه‌ی 99Mo را جذب نکند و محلول 99mTc همراه با ناخالصی99Mo به ما بدهد. ما در این پایان‌نامه این مقدار ناخالصی 99Mo موجود در رادیوداروی 99mTc در بخش پزشکی هسته‌ای بیمارستان امام حسین(ع) شاهرود را، که مقدار این ناخالصی یکی از پارامترهای ضروری در کنترل کیفیت رادیوداروهاست، با کمک دستگاه دز کالیبراتور و بر اساس طیف سنجی اشعه گاما و ظرف نوع KT اندازه‌گیری کردیم و نتایج بدست آمده حاکی از آن است که استفاده از رادیوداروی 99mTc در بخش پزشکی هسته‌ای از لحاظ کنترل کیفیت و در زمینه‌ی خلوص رادیونوکلوئیدی بلا مانع است. و همچنین ژنراتورهای با ظرفیت 600 میلی‌کوری دارای آلودگی و ناخالصی 99Mo بیشتری نسبت به ژنراتورهای با ظرفیت400 میلی کوری هستند و این ژنراتورها در روزهای پایانی هفته دارای مقدار ناخالصی‌ای بیش از بیشینه مقدار آلودگی مجاز هستند. همچنین با کد MCNP هندسه‌ی ژنراتور را رسم کردیم و با توجه به نوع واپاشی 99Mo به 99mTc که در آن یکی از نوترون‌های99Mo پس از واپاشی منجر به تولید یک پروتون می‌شود و 99mTc حاصل می‌شود، نمودار جذب یک نوترون روی ستون ژنراتور برای ایزوتوپهایAl26، Al27، Al28 و Al30 موجود در جاذب‌ آلومینا ( ) و همچنین چند جاذب معدنی دیگر را با کمک کد MCNP نیز رسم کردیم. نتایج حاصل از این نمودارها نشان می‌دهد که برای جاذب آلومینا مناسب‌ترین ایزوتوپ، مربوط به Al27 است ودر مورد دیگر جاذب‌ها از زیرکونیوم مولیبدات هم به‌عنوان جاذب می‌توان استفاده کرد که البته هزینه و قیمت بیشتری نسبت به جاذب آلومینا را در بر دارد.