چکیده: در دهه اخیر، طراحی شبکه‌های لجستیک معکوس و بخصوص یکپارچه‌سازی آن با شبکه‌های لجستیک مستقیم به منظور پاسخگویی به نیاز‌های اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفته‌ است. دولت و مشتری‌ها به کمپانی‌ها برای لحاظ تأثیرات محیطی فشار وارد کرده‌اند و مطالعاتی در طراحی زنجیره‌ی تأمین سبز صورت گرفته‌است. گستردگی و تنوع موضوعی سبب شده‌ است تا مباحث بیشماری تحت همین عنوان مطرح گردد. زنجیره تأمین سیستمی است که سازندگان محصول یعنی تأمین‌کنندگان مواد اولیه، فرآیند‌های تولید، توزیع‌کنندگان محصولات و مشتریان توسط یک جریان مواد از یک سو و یک جریان اطلاعات از سوی دیگر در ارتباط هستند. لجستیک معکوس زمانی مطرح می‌شود که فرآیند بازگشت محصول به زنجیره تأمین مد نظر قرار گیرد. این فرآیند از زمان تحویل کالا از مشتری تا بازگرداندن آن به دست مشتری را شامل می‌شود. جمع‌آوری محصولات بازگشتی، بازرسی، تصمیم‌گیری برای مقدار تعمیرات مورد نیاز جزئی یا اساسی و در انتها بازیافت محصولات به عنوان مواد خام از جمله فعالیت‌هایی است که در لجستیک معکوس مطرح می‌شود. در این پایان‌نامه، مسئله طراحی و برنامه‌ریزی یک شبکه لجستیکی حلقه بسته سبز چند محصولی و تک دوره‌ای مورد بررسی قرار می‌گیرد که دو بعد اصلی از ابعاد توسعه‌ی پایدار یعنی بعد اقتصادی و بعد محیط ‌زیستی را لحاظ می‌کند. به منظور بعد محیط زیستی میزان انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در فرآیند‌های تولید، بازیافت و حمل‌ونقل در زنجیره‌ی تأمین در نظر گرفته شده‌است. یک مدل برنامه‌ریزی عدد‌ صحیح آمیخته برای این مسئله توسعه یافته‌ است و کاربرد آن در طراحی یک زنجیره به منظور تولید محصولات پلی استایرن و بازیافت پلی استایرن در تهران بررسی شده‌ است. جهت مدل‌سازی ریاضی مسئله، از برنامه‌ریزی قطعی دو مرحله‌ای استفاده شده‌ است. تصمیمات مرحله اول (که تصمیمات استراتژیک می‌باشند) شامل جایابی مراکز توزیع، مراکز بازیافت و تکنولوژی‌ها، میزان خرید مواد اولیه و بازیافتی، میزان موجودی انبار‌ها و ... می‌باشد. تصمیمات مرحله دوم شامل تصمیمات تاکتیکال نظیر حمل‌ونقل در هر دوره و بازای هر سناریو می‌باشد. در نهایت نتایج حاصل از این تحقیق به بینش‌های مدیریتی در این زمینه منجر می‌شود.