چکیده: در چند دهه اخیر روش
های بهینه
سازی که بر پایه رویکرد هوش مصنوعی توسعه یافته اند، موفقیت
های چشم
گیری در حل مؤثر و کارایی مسائل بهینه
سازی بدست آورده
اند. روش
هایی چون الگوریتم ژنتیک، جستجوی ممنوع، شبیه
سازی تبریدی، شبکه عصبی و ... قابلیت

های خود را در حل مسائل بزرگ عملی به
خوبی نشان داده
اند. در این پایان
نامه از یک مدل شبکه عصبی بازگشتی برای حل مساله تخصیص و کوتاهترین مسیر استفاده کرده
ایم. ایده اصلی جانشینی مساله تخصیص با یک مساله برنامه
ریزی خطی است. بر طبق قضیه بهینگی، قضیه تحلیل تحدب، قضیه پایداری لیاپانف و اصل تغییرناپذیری لازال، نقطه تعادل شبکه عصبی جواب بهینه مساله اصلی است و بر عکس. نشان داده می
شود که شبکه عصبی ارائه شده در حالت لیاپانف پایدار می
باشد و همگرای سراسری به جواب بهنه مساله تخصیص است.