چکیده: پس از آنکه در سال 1956، چارلز استاین نشان داد در توزیع نرمال، هنگامی که بعد فضای پارامتر بزرگتر یا مساوی 3 است، میانگین نمونه برآوردگر غیرمجاز برای میانگین توزیع نرمال است، تاکنون تلاش های زیادی در جهت بهبود برآوردگر میانگین در حالتی که بعد فضای پارامتر بزرگتر یا مساوی 3 است انجام شده است. بهبود برآوردگرها تنها محدود به توزیع نرمال نشده است بلکه به عنوان تعمیمی از آن، در خانواده توزیع های بیضی گون که شامل توزیع های زیادی از جمله نرمال، t، اسلش و غیره می باشد، نیز مورد بررسی قرار گرفته اند. در این پایان نامه برآوردگرهای بهبود یافته، که در بازه ای خاص از فضای پارامتر بر برآوردگرهای کمترین توان های دوم برتری دارند را در مدل های چندمتغیره بیضی گون ماتریسی، معرفی و رفتار آنها را مورد بررسی قرار می دهیم. در این راستا ابتدا برای برآورد پارامتر مکان در توزیع نرمال ماتریسی، برآوردگرهای درستنمایی ماکزیمم محدودنشده، درستنمایی ماکزیمم محدودشده، انقباضی نوع استاین و انقباضی نوع استاین مثبت را معرفی، و با محاسبه دقیق مخاطره به بررسی رفتار برآوردگرهای مذکور می پردازیم. در نهایت با بکارگیری تکنیک خاصی نتایج را برای برآورد پارامتر ماتریسی مکان به خانواده توزیع های بیضی گون ماتریسی تعمیم می دهیم.