چکیده: برنامه آموزشی زبان انگلیسی در مدارس ایران به مدت 27 سال بدون تغییر باقی مانده بود. ناکارآمدی این برنامه آموزشی با نارضایتی گرو ههای ذینفع مواجه شد و در نتیجه از شیوه سنتی به رویکرد ارتباطی تغییر پیدا کرد. این تغییر بالا به پایین که با هدف ارتقای مهارت های ارتباطی ایجاد شده، گرچه از لحاظ نظری و عملی امیدوارکننده به نظر میرسد، اما در عمل با ناهماهنگی های بسیاری همراه شده به گونه ای که منجر به نارضایتی گروه های ذینفع گردیده است. به منظور کشف ریشه های این نارضایتی، مطالعه حاضر در نظر دارد بخش هایی از برنامه درسی ملی را که به آموزش زبان انگلیسی می پردازد و همچنین مصاحبه خبرگزاری تسنیم با علوی مقدم، مدیر گروه زبان انگلیسی را از منظر انتقادی تحلیل کند تا دریابد آیا این گفتمان ها واقعیت را بیان می کنند یا آن را تحریف میکنند. به منظور آشکار کردن تحریف ها و سفسطه ها، این مطالعه از تکنیک های تحلیل انتقادی کلام از جمله ارزش های تجربی واژگان، عبارت های کیفی، اسم سازی، وجه نمایی و ساخت های کنشی و غیر کنشی بهره می برد تا نمونه هایی از سفسطه را در این اسناد هویدا سازد. یافته ها حاکی از آن است که تغییر اخیر به بازسازی برنامه آموزشی پرداخته است و نه تغییر آموزشی، این تغییر در نظریه و عمل بسیار ناهماهنگ عمل میکند،بازسازی برنامه آموزشی رضایت کاذب ایجاد می کند، و زبان انگلیسی به عنوان تهدیدی برای فرهنگ ایران قلمداد می شود. در همین راستا، این مطالعه به گروه های ذینفع پیشنهاد میکند که معانی بیان نهفته در تغییر برنامه آموزشی را کشف کنند، تغییر را در عمل بررسی کنند، با نگاهی انتقادی به گفتمان تغییر، آن را در نظریه و عمل با هم مقایسه کنند، و ارزیابی کنند آیا شرایط آموزشی ایران آمادگی کافی برای استقبال از تغییر ناگهانی بالا به پایین اخیر را دارد و آیا تغییر اخیر گامی سازنده یا مخرب در راستای پیشرفت آموزشی است.