چکیده: عدم وجود انسجام در نگارش زبان اموزان ناشی از خطاهای عناصر ارجاعی است که آنها در نوشته های خود بدان دچار می شوند. تا به امروز، مطالعه ای برای کشف دلایل این خطاها انجام نشده است. از این رو در این مطالعه، 80 انشای زبان آموزان ایرانی جهت شناسایی و دسته‌بندی انواع خطاهای مربوط به عناصر ارجاعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. همچنین علل خطاها نیز پیش بینی شده است. به منظور پیشبرد این هدف، پژوهش حاضر از رویکرد توصیفی- تحلیلی بهره برده است. و داده‌ها با استفاده از روش‌های تحلیل خطا و تحلیل مقابله ای بررسی شدند. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، ۱۸۶ خطای مربوط به عناصر ارجاعی در نوشته های زبان آموزان مشاهده شد. این خطاها به صورت زیر دسته‌بندی شدند: خطاهای ارجاع به شخص (۶۷ خطا)، خطاهای ارجاع به زمان (۴۷ خطا)، خطاهای ارجاع به مکان (۳۸خطا) و خطاهای ارجاع به گفتمان (۳۶ خطا). ما همچنین دریافتیم که خطاهای عناصر ارجاعی به دلیل دو عامل اصلی ایجاد شده است: عوامل درون زبانی و عوامل بین زبانی. از میان خطاهای درون زبانی، خطاهای ارجاع به زمان بیشترین و خطاهای ارجاع به گفتمان کمترین فراوانی را دربر داشتند. عوامل درون زبانی که در ایجاد خطا تأثیر داشتند به شرح زیر هستند: (الف) تعمیم بیش از حد قواعد عناصر ارجاعی. (ب) ساده سازی ساختارهای عناصر ارجاعی. (ج) ناآگاهی از قواعد عناصر ارجاعی در زبان انگلیسی. تأثیر الگوهای عناصر ارجاعیی زبان فارسی نیز در ایجاد خطا نقش داشته اند. از میان خطاهای بین زبانی، خطاهای ارجاع به شخص بیشترین فراوانی، و خطاهای ارجاع به زمان کمترین فراوانی را در برداشتند. خطاهای ایجاد شده به دلیل تأثیر زبان فارسی به شرح زیر هستند: الف) ارجاع به شخص: حذف ضمایر مفعول غیر مستقیم بعد از فعل های کمک کردن، گفتن، و کنار امدن، جایگزینی ضمیر مفعول غیر مستقیم با ضمایر مفعول مستقیم، عدم تشخیص ضمایر اول شخص مفرد، ضمایر دوم شخص مفرد و ضمایر سوم شخص مفرد از یکدیگر. ب) ارجاع به زمان: استفاده از ساختار تا حالا و استفاده از ساختار روز بعد از روزی که گفتم در زبان انگلیسی. ج) ارجاع به مکان: استفاده از ضمایر مفرد با اسم جمع و برعکس. د) ارجاع به گفتمان: استفاده از قاعده درج (که) برای اتصال دو جمله، استفاده از قانون یاد شده در جملات دارای صفات عالی، استفاده از ارجاع به زمان همراه با ارجاع به گفتمان برای ارجاع به مرجع، و جایگزینی ارجاع به گفتمان با حروف اضافه. نتایج این پژوهش نشان داد که علت اصلی خطاهای دانش‌آموزان، عدم آگاهی از کاربرد صحیح عناصر ارجاعی بوده است. کشف علل خطاهای عناصر ارجاعی اطلاعات ارزشمندی را در اختیار ذینفعانی قرار می دهد که هدف آنها ارتقای کیفیت نگارش زبان آموزان در ایران است.