چکیده: مطالعات صورت گرفته بر روی فرآیند طراحی در آثار معماران مختلف، به دنبال شناخت مجموعه مراحلی می‌باشد که طراحان به صورت خودآگاه و یا ناخودآگاه طی کرده‌اند. دستیابی به فرآیند طراحی از معماران کمک خواهد کرد تا علاوه بر قابل بیان بودن شکل‌گیری یک اثر به زبان فرآیندی و نیز آموزش آن، با دیدگاهی صحیح تر به نقد و قضاوت آثار و اندیشه معمار پرداخته شود. در این پژوهش با بررسی روش‌های طراحی، سعی بر این است تا به چگونگی شناسایی مراحل شکل‌گیری آثار معماران دست یابیم. لازمه یافتن آن عواملی است که پایه ذهنی طراح بر اساس آن شکل ‌گرفته است. اگرچه شرایط حاکم بر جامعه، سیاست، مسئولیت‌های اجتماعی-فرهنگی و پشتیبانی مالی کارفرما، سبب سوگیری طراحان در برخی موارد خواهد شد، اما بررسی عوامل تأثیرگذار بر شخصیت طراح و نیز بررسی مسیر طراحی او طی سالیان متوالی کاری، کمک خواهد کرد تا با کمترین خطا، به شناخت نگرش طراح و فرآیند طراحی در آثار او دست ‌یابیم. در تکمیل مطالب گفته شده، به بررسی اندیشه و روش طراحی عبدالرضا ذکایی از معماران معاصر نسل دوم ایران، در قالب تحلیل و توصیف نگرش و آثار او، با شیوه مرور متون، منابع و اسناد تصویری در بستر مطالعات کتابخانه‌ای پرداخته شده است. ذکایی از جمله معماران معاصر نسل دوم بعد از جنگ جهانی دوم می‌باشد. تحلیل مصاحبه ها و آثار او نشان می‌دهد که رویکرد ذکایی در طراحی، عملکرد‌گرایانه و متأثر از اندیشه دوران مدرن متأخر است. او با این رویکرد به سراغ فرم‌گرایی در طراحی می‌رود. بنابراین اغلب آثارش بازآفرینی دوباره از الگوهای آشنا، در کالبدی با قاعده‌اند و از تناسبات و سازماندهی شبکه‌ای مشخصی پیروی می‌کنند.