چکیده: نظام سلامت امروزه نقش مهمی در بهبود و افزایش امید به زندگی دارد. بااین‌وجود، شکافهای بزرگی بین توان بالقوه نظام سلامت و عملکرد کنونی آن وجود دارد. این امر ضرورت ارزیابی عملکرد بخش بهداشت و درمان را توجیه میکند. هدف این تحقیق ارائه یک مدل ارزیابی عملکرد جامع مبتنی بر تکنیک‌های کارای تحلیل پوششی دادهها و روش بهترین- بدترین فازی جهت ارزیابی عملکرد مراکز درمانی است. برای این منظور، مجموعه بیمارستانهای تحت نظارت دانشگاه علوم پزشکی تهران به‌عنوان نمونه موردی تحقیق انتخاب شده است. روش بهترین- بدترین فازی جهت شناسایی معیار‌های تأثیرگذار بر ارزیابی عملکرد بیمارستان مبتنی بر نظرات کارشناسان به کار گرفته شد و معیار‌های تعداد کارکنان بهداشتی و درمانی، تعداد سایر کارکنان، تعداد تخت‌های فعال و فعال‌ ویژه، درصد اشغال تخت و نسبت پذیرش به ازای هر تخت انتخاب شدند؛ سپس با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی دادهها بهرهوری هر واحد بیمارستانی با استفاده از معیار‌های تعیین‌شده محاسبه شده است. در این پژوهش یک‌بار به‌وسیله مدل تحلیل پوششی داده‌های موجود در ادبیات و یک‌بار نیز به‌وسیله مدل تحلیل پوششی داده‌ها توسعه داده‌شده تحلیل بهره‌وری انجام شده است. مزیت مدل توسعه داده‌شده برای سنجش بهره‌وری در این است که مدل بر اساس مسئله دوگان و با اضافه کردن متغیرهای کمکی برای ورودی‌ها، خروجی‌ها و همچنین اهداف سعی در آن دارد که پیشنهادهایی را برای بهبود و رسیدن به مرز کارایی و اثربخشی برای واحدهای تصمیم‌گیری ارائه دهد، برای مثال متغیر کمکی در بخش ورودی‌ها میزان هدر رفت واحدهای تصمیم‌گیری، متغیر کمکی در بخش خروجی‌ها میزان کمبود در خروجی واحدهای تصمیم‌گیری نسبت به ورودی و هدف را نشان می‌دهد و متغیر کمکی در بخش اهداف میزان کمبود در هدف را برای واحدهای تصمیم‌گیری نشان می‌دهد و به علت اینکه فرض بر است که اهداف غیرقابل تغییرند و به‌صورت مطلوب تعریف شده‌اند، مدل طوری طراحی شده است که مقدار این متغیر همواره صفر است.