چکیده: توسعه و پیشرفت تکنولوژی در زندگی امروزی، موجب تغییر در شیوة زندگی شده که از جمله نتایج آن فقر حرکتی و افزایش خطر ابتلاء به بیماری ها است. مطالعات نشان داده است که ورزش و بویژه ورزش همگانی- تفریحی به عنوان وسیله ای فرح بخش می تواند به حل این مشکل کمک کند. از آنجایی که مشارکت زنان در فعالیت های ورزشی یکی از راه های مهم تأمین سلامت روانی و جسمانی آنهاست، بررسی موانع، استراتژی های حل موانع، و انگیزش به عنوان عاملی تأثیر گذار بر استراتژی ها در افزایش مشارکت اهمیت فراوانی دارد. هدف از این پژوهش بررسی موانع، استراتژی-های حل موانع و انگیزش در افزایش مشارکت بانوان در فعالیت های ورزشی بود. این پژوهش به روش توصیفی- همبستگی انجام شد و جامعة آماری آن را کلیة بانوان فعال رشتة ایروبیک شهرستان شاهرود (2201=N) تشکیل دادند. با استفاده از جدول مورگان 327 نفر به روش خوشه ای تصادفی و در دسترس در شهرستان شاهرود انتخاب، و بعد از توزیع و جمع آوری پرسشنامه با حذف 15 پرسشنامه به علت مخدوش بودن و نیز با حذف 20 پرسشنامه دیگر، به دلیل وجود داده های پرت، تعداد نمونه ها 292 نفر شد. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامة ویژگی های جمعیت شناختی، پرسشنامة موانع هوبارد و مانل (2001)، پرسشنامة استراتژی های حل موانع هوبارد و مانل (2001) و نیز پرسشنامة انگیزة هوبارد و مانل (2001) و اضافه کردن دو سوأل از پرسشنامة هونگ یونگ لین (2010) برای پوشش دادن کلیة انگیزه ها، استفاده گردید. برای تعیین روایی صوری و محتوایی این پرسشنامه از نظرات ده نفر از صاحب نظران و اساتید مدیریت ورزشی، کمک گرفته شد. سپس به منظور تعیین پایایی پرسشنامه های موانع، استراتژی های حل موانع و انگیزش، یک مطالعة مقدماتی بر روی یک گروه 30 نفری از ورزشکاران زن انجام گرفت، نتایج آزمون آلفای کرونباخ (موانع 0.94=α)، (استراتژی های حل موانع 0.86=α) و (انگیزه 0.70=α) نشان داد که پرسشنامه ها از پایایی قابل قبولی برخوردارند. نتایج آزمون مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که موانع بر مشارکت ورزشی تأثیر منفی و معنادار(0.14-) دارد. استراتژی های حل موانع بر مشارکت ورزشی (0.14) و نیز انگیزه بر استراتژی های حل موانع تأثیر مثبت و معنادار (0.64) دارد. همچنین انگیزه بر مشارکت بانوان در فعالیت های ورزشی بطور غیر مستقیم (بواسطه متغیر استراتژی های حل موانع) تأثیر معنادار (0.08) دارد.