چکیده: هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش تعامل مربی- ورزشکار در کارآمدی تیمی و رضایت مندی ورزشکاران ورزشهای تیمی استان خراسان رضوی می باشد. روش پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را ورزشکاران و مربیان زن و مرد در رشته های والیبال، بسکتبال، فوتسال و فوتبال مشغول به فعالیت در باشگاه های استان خراسان رضوی تشکیل دادند. با توجه به نسبت های جامعه مورد نطر در رشته های مختلف، نمونه از طریق جدول مورگان بدست آمد. بدین منظور 344 پرسشنامه های ویژگی های فردی، تعا مل مربی – ورزشکار(وستر و ویس1991)، کارآمدی تیمی(فلتز و لیرگ، 1998؛ شورت و همکاران، 2005) و رضایت مندی ورزشکار (ریمر و چلادورای، 1998) را تکمیل کردند که از این تعداد 321 پرسشنامه قابل استفاده بود. روایی صوری و محتوایی با استفاده از نظر متخصصان تأیید گردید و پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 89%، 97% و 88% تعیین گردید. در این تحقیق به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی در سطح معناداریp<05 استفاده شد. در آمار توصیفی از جداول فراوانی، میانگین، انحراف معیار و در آمار استنباطی تعیین چگونگی توزیع داده ها (نرمال یا غیر نرمال) براساس چولگی و کشیدگی، آزمون های همبستگی، آنوای یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و ضرایب رگرسیونی برای پاسخ به فرضیه های تحقیق استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد، بین تعامل مربی – ورزشکار و رضایت مندی ورزشکار و همچنین بین کارآمدی تیمی با رضایت مندی ورزشکار ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. علاوه براین بین تعامل مربی – ورزشکار و کارآمدی تیمی رابطه مثبت و معنی داری مشاهده شد. . نتایج این تحقیق نشان داد بین رضایت مندی بازیکنان تیم های ورزشی استان خراسان رضوی بر اساس رشته ورزشی تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین بین کارآمدی تیمی و تعامل مربی – ورزشکار براساس رشته ورزشی و جنسیت تفاوت معنی داری مشاهده نشد. این نتایج، بر ضرورت توجه به تعامل مربی- ورزشکار و رضایت مندی ورزشکاران در برنامه های آموزشی مربیان تأکید دارد.