چکیده: هدف کلی تحقیق حاضر مقایسه فراوانی دیسمنوره اولیه بین دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه‌ شاهرود بود. بدین منظور تعداد 360 دانشجوی دختر(180 ورزشکاربا میانگین سنی 64/4±37/22 و 180 غیر ورزشکاربا میانگین سنی 2/2±35/21 ) به صورت هدفمند ،پرسشنامه‌های مربوط به دیسمنوره اولیه ، تاریخچه ورزشی ،شدت درد (خط کش مندرج VAS)را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی(آزمون خی دو ، Mann–Whitney uو T مستقل) در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. آزمون فرضیه‌ها نشان داد که از نظر بروز دیسمنوره در گروه ورزشکار و غیر ورزشکار (به ترتیب 85/39 % و19/44 %) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. سن منارک در گروه ورزشکار به طور معنی داری بالاتر از گروه غیر ورزشکار (به ترتیب 87/1±93/13 و63/1±43/13) بود. از لحاظ نظم در سیکل‌های قاعدگی(منظور مدت زمان یک سیکل تا سیکل دیگر که7±28 روز می‌باشد )، بین گروه ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود داشت و میزان این بی نظمی‌ها در گروه ورزشکار بیشتر بود.( به ترتیب 49/27، 69/17). نتایج دیگری که از این تحقیق بدست آمد حاکی از این مطلب می‌باشد که میزان استفاده از رژیم‌های کم کالری در گروه ورزشکار بیشتر از گروه غیر ورزشکار بود (به ترتیب11/16، 77/7). نتیجه دیگر این تحقیق نشان دهنده این مطلب بود که گروه ورزشکار نسبت به گروه غیر ورزشکار از داروهای NSAID و مسکن‌های کمتری برای رفع دردهای ناشی از دیسمنوره استفاده می‌کنند(به ترتیب57/35، 33/53). در آخر هم گروه ورزشکار از لحاظ میزان تأثیر مدت و شدت ورزش بر روی اختلالات قاعدگی بررسی شدند که نتایج نشان داد افزایش مدت و ساعات ورزش در گروه ورزشکار تأثیری بر میزان اختلالات قاعدگی ندارد . با توجه به نتایج بدست آمده و وجود اختلاف، هر چند اندک در بروز دیسمنوره در بین دو گروه لازم است تا به ورزش دانشجویان دختر توجه بیشتری گردد.