چکیده: هدف کلی این تحقیق بررسی رابطه انسجام تیمی و کارآمدی جمعی با رضایت مندی بازیکنان تیم-های ورزشی شهر زاهدان بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی بازیکنان زن و مرد در رشته های والیبال، بسکتبال، فوتسال و کریکت که مشغول به فعالیت در باشگاه های شهر زاهدان بودند تشکیل دادند. با توجه به نسبت های جامعه مورد نظر در رشته های مختلف، نمونه از طریق جدول مورگان بدست آمد . بدین منظور 344 نفر پرسش نامه های ویژگی-های فردی، انسجام تیمی (وستر و ویس، 1991) ، کارآمدی جمعی (فلتز و لیرگ، 1998؛ شورت و همکاران، 2005) و رضایت مندی ورزشکار(ریمر و چلادورای، 1998) را تکمیل کردند. روایی صوری و محتوایی با استفاده از نظر متخصصان تأیید گردید و پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 89/0 و 97/0 و 88/0 تعیین گردیدند. در این تحقیق به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی در سطح معناداری p≤0/05 استفاده شد. در آمار توصیفی از جداول فراوانی، میانگین‌، انحراف معیار و در آمار استنباطی از آزمون کلموگروف اسمیرنف برای تعیین چگونگی توزیع داده ها (نرمال یا غیر نرمال)، آزمون های همبستگی، آزمون کروسکال والیس، آنوای یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و ضرایب رگرسیونی برای پاسخ به فرضیه های تحقیق استفاده شد. از نرم افزار SPSS نسخه 19 برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد، بین انسجام تیمی و رضایت مندی ورزشکار و همچنین بین کارآمدی جمعی با رضایت مندی ورزشکار ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد و هر دو عامل کارآمدی جمعی و انسجام تیمی بر رضایت ورزشکاران مؤثر هستند و ضریب تأثیر کارآمدی جمعی 1/65% و انسجام تیمی 9/32% می باشد. علاوه بر این بین انسجام تیمی و کارآمدی جمعی رابطه مثبت و معنی دار مشاهده شد. با توجه به نتایج به دست آمده از آزمون همبستگی بین ویژگی جمعیت شناختی سن آزمودنی ها با متغیرهای انسجام تیمی، کارآمدی جمعی و رضایت مندی بازیکنان رابطه معنی داری مشاهده نشد. نتایج این تحقیق نشان داد بین رضایت مندی بازیکنان تیم های ورزشی شهر زاهدان بر اساس سابقه عضویت در تیم و میزان تحصیلات تفاوت معنی داری وجود دارد ولی براساس سابقه ورزشی تفاوت معنی داری وجود نداشت. همچنین بین کارآمدی جمعی و انسجام تیمی بازیکنان بر اساس سابقه ورزشی، سابقه عضویت در تیم و میزان تحصیلات تفاوت معنی داری مشاهده نشد. این نتایج، بر ضرورت توجه به رضایت مندی ورزشکاران در برنامه های آموزشی مربیان تأکید دارد.