چکیده: چکیده زمینه و هدف: مت آمفتامین یک محرک قدرتمند سیستم عصبی مرکزی است سوءمصرف مت آمفتامین میتواند با آسیب غیرقابل برگشت سلول های مغزی همراه باشد. با توجه به تاثیرات مثبت ورزش بر عملکرد سیستم عصبی و همینطور نقش آن در ایجاد حفاظت عصبی و مقاومت به آسیب های مغزی، پژوهش حاضر اثر چهار هفته القاء سیلوسایبین و تمرین هوازی را بر تعادل و ساختار بافت مخچه‌ رت های معتاد به مت آمفتامین بررسی می نماید. روش کار: 30 سر رت ماده ویستار به روش نمونه‌گیری انتخابی هدف‌دار باتوجه‌به شرایط وزنی و سنی انتخاب و به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند.: 1- کنترل سالم. 2- دریافت مت آمفتامین 3- مت آمفتامین +فعالیت هوازی 4- مت آمفتامین + سیلوسایبین 5- مت آمفتامین +فعالیت هوازی+ سیلوسایبین. القاء مت آمفتامین به صورت داخل صفاقی به میزان 10 میلی و القاء سیلوسایبین به میزان ۰٫۰۲۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی درنظر گرفته شد. برنامه تمرین هوازی شامل4 هفته دویدن روی تردمیل با سرعت 25 متر بر دقیقه و به مدت 30 دقیقه و 6 روز در هفته در گروه های معتاد به مت آمفتامین بود. سطح معنی داری 0.05 درنظر گرفته شد. یافته ها: در گروه دریافت‌کننده مت‌آمفتامین نسبت به گروه کنترل، تغییرات متوسطی در لایه‌های پورکنژ و ماده سفید مخچه و تغییرات خفیف در لایه مولکولار و لایه گرانولار مشاهده شد و از روش‌های درمان موجود، دریافت ورزش و سیلوسایبین به طور همزمان روشی مؤثر در کاهش تغییرات مخرب ناشی از مصرف مت‌آمفتامین در لایه پورکنژ شد و دریافت سیلوسایبین و ورزش به طور مجزا، تاثیر یکسانی در کاهش تغییرات مخرب ناشی از مصرف مت آمفتامین در لایه های مولکولار و گرانولار مخچه داشت (05/0>p). در تست تعادل، موش های گروه کنترل معتاد دارای لغزش و مدت زمان بیشتری نسبت به گروه کنترل سالم بوده و در گروه سیلوسایبین و ورزش کاهش معناداری پیدا کرد. نتیجه گیری: نتایج فوق نشان داد دریافت سیلوسایبین و تمرین هوازی در دوره ترک، باعث بهبود اختلال عملکرد شناختی- حرکتی و نیز بافت مخچه در معتادان مت آمفتامین می شود و بر تغییرات بافت مخچه بی تاثیر نیست.