چکیده: هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر مصرف مکمل کافئین در زمان‌های مختلف بر عملکرد هوازی، بی‌هوازی و استقامت عضلانی اندام تحتانی دوندگان استقامت نخبه بود. 13 مرد دونده استقامتی (با میانگین سن: 72/2 ± 07/19 سال و شاخص توده بدنی 04/2 ± 12/21 کیلوگرم بر مترمربع ) به‌طور داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند. تحقیق از نوع نیمه تجربی و یک‌سو کور متقاطع بود و طرح تحقیق به‌گونه‌ای طراحی شد که آزمودنی‌ها چهار مرتبه بافاصله سه روز دریکی از چهار حالت: 1. دارونما (پودر نشاسته به‌صورت کپسول)،2. مصرف کافئین(mg/kg6) 30 دقیقه قبل فعالیت، 3. مصرف کافئین(mg/kg6) 60 دقیقه قبل فعالیت 4. و مصرف کافئین(mg/kg6) 150 دقیقه قبل فعالیت، قرار بگیرند. در هر جلسه آزمودنی‌ها، آزمون بروس را تا حد واماندگی برای عملکرد هوازی، آزمون وینگیت را با تمام توان برای عملکرد بی‌هوازی (اوج توان، میانگین توان و شاخص خستگی) و آزمون تکرار تا خستگی با 70 درصد RM1 را برای استقامت عضلانی درحرکت اسکات پا اجرا کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون کلوموگرف – اسمیرنوف و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر در سطح معناداری05/0≥P تحلیل شدند. یافته‌ها نشان می‌دهد، مصرف مکمل کافئین 30 دقیقه قبل از فعالیت نسبت به دارونما باعث افزایش معنادار عملکرد هوازی(P=0/001)، 150 دقیقه قبل از فعالیت نسبت به دارونما باعث افزایش معنادار اوج توان بی‌هوازی (P=0/010)، 60 دقیقه قبل از فعالیت نسبت به دارونما باعث افزایش معنادار میانگین توان بی‌هوازی (P=0/001)، 30 دقیقه قبل از فعالیت نسبت به دارونما باعث افزایش معنادار استقامت عضلانی (P=0/025) و 30 دقیقه قبل از فعالیت نسبت به جلسه دارونما باعث افزایش معنادار حجم آزمون استقامت عضلانی (P=0/036) می‌شود، نتایج تحقیق نشان داد که مصرف مکمل کافئین(mg/kg6) در زمان‌های 30 دقیقه قبل از فعالیت باعث افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی(vo2max)، 60 دقیقه قبل از فعالیت باعث افزایش میانگین توان بی‌هوازی ، 150 دقیقه قبل از فعالیت باعث افزایش اوج توان بی‌هوازی و 30 دقیقه قبل از فعالیت باعث افزایش استقامت عضلانی و حجم آزمون استقامت عضلانی می‌شود.