چکیده: بیماری پارکینسون به دنبال تخریب سلول های تولید کننده دوپامین در عقده های قاعده ایی مغز به وجود می آید که توانایی های عملکردی و حرکتی افراد همچون تعادل، قدرت عضلانی، انعطاف پذیری و سرعت راه رفتن، مخصوصا در سالمندان را کاهش می دهد و تمامی مراحل پردازش اطلاعات در مغز را آهسته تر می کند. این بیماری شامل چهار علامت اصلی از جمله ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست ، پا و بدن و عدم تعادل است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر هشت هفته تمرین HIT در آب بر آمادگی عملکردی افراد مبتلا به پارکینسون می باشد. روش شناسی : تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه ی بیماران پارکینسونی مراجعه کننده به مطب متخصصین مغز و اعصاب شهر اصفهان تشکیل می دهند. تعداد 48 بیمار مبتلا به پارکینسون (جنسیت : مرد (54%) و زن (46%) ، سن : 3/7 ± 2/ 58 ، قد: 55/6 ±3/158 ، وزن : 2/9±2/77 ، شاخص توده بدنی (Kg/M2) : 3/2 ± 03/31 ) به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (24 نفر شامل 11 زن و 13 مرد) و کنترل ( 24 نفر شامل 12 زن و 12 مرد) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه ورزش در آب علاوه بر درمان های دارویی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه به انجام تمرین های HIT در آب پرداختند. در حالی که بیماران گروه کنترل در این مدت فقط پیگیری شدند و جز درمان های دارویی، هیچ فعالیت بدنی موثری را تجربه ننمودند. در ابتدا و انتهای دوره، تعادل، قدرت عضلانی، انعطاف پذیری و سرعت راه رفتن بیماران به ترتیب توسط مقیاس تعادلی برگ و آزمون جلو بازو( سنجش قدرت بالا تنه)، آزمون بلند شدن از روی صندلی به مدت 30 ثانیه( سنجش قدرت پایین تنه) و آزمون بشین برس با صندلی ( سنجش انعطاف پذیری پایین تنه) ، آزمون کشش پشت ( سنجش انعطاف پذیری بالا تنه) و آزمون سرعت راه رفتن ارزیابی شد. در نهایت داده های حاصل با استفاده از آزمون tهمبسته و تحلیل کوواریانس ( ANCOVA) در سطح p<0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج : در این مطالعه تعادل نسبت به پیش از دوره در گروه تجربی بهبود پیدا کرد، در حالی که این فاکتور در گروه کنترل تغییر معناداری نداشت. همچنین قدرت عضلانی در بالاتنه و پایین تنه پس از اجرای پروتکل تمرینی در گروه تجربی به صورت معناداری بهبود پیدا کرد. انعطاف پذیری در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل هم در بالا تنه و هم در پایین تنه افزایش پیدا کرد. سرعت راه رفتن نسبت به پیش از دوره در گروه تجربی بهبود پیدا کرد، در حالی که در گروه کنترل تغییری ایجاد نشد. نتیجه گیری : نتایج تحقیق نشان می دهد که تمرینات HIT در آب می تواند به عنوان یک روش درمانی مفید و مکمل در جهت بهبود تعادل، قدرت عضلانی، انعطاف پذیری و سرعت راه رفتن بیماران مورد استفاده قرار می گیرد.