چکیده: وزارت ورزش و جوانان متولی اصلی ورزش کشور محسوب می شود و ادارات کل ورزش و جوانان استان ها نیز زیر نظر این وزارتخانه در سطح استان ها مشغول به فعالیت هستند. بدون شک مهم ترین هدف هر سازمانی از جمله سازمان‌های ورزشی دستیابی به بالاترین سطح ممکن در بهره وری و یا بهره وری بهینه است، از طرفی یکی از مشکلات عمده‌ای که در حال حاضر سازمان‌ها و به خصوص بخش‌ منابع انسانی با آن درگیرند، جو سکوت سازمانی است که نهایتا منجر به تحلیل رفتگی شغلی در کارکنان می گردد. در نتیجه یافتن راه‌های رفع آن از اهمیت شایانی در مباحث سازمانی معاصر برخوردار بوده که پژوهش حاضر به این موضوع اساسی پرداخته است. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط جو سازمانی و تحلیل رفتگی شغلی کارکنان با نقش میانجی سکوت سازمانی در ادارات ورزش و جوانان استان خراسان رضوی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان رضوی تشکیل دادند (380=N) که در سال 1396 در ادارات این استان مشغول به کار بودند. نمونه گیری به روش تصادفی _ خوشه ای در دسترس انجام شد، به طوری که از بین شهرستان های استان خراسان رضوی 15 شهرستان مورد مطالعه قرار گرفته است. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه جو سازمانی جاو و لیو (2003)، پرسش نامه سکوت سازمانی واکولا و بورادوس (2005) و پرسش نامه تحلیل رفتگی شغلی مسلش و جکسون (1996) استفاده شد. برای روایی صوری و محتوایی این پرسشنامه ها از نظرات 10 تن از صاحب نظران و اساتید مدیریت ورزشی کمک گرفته شد. سپس در یک مطالعه مقدماتی بر روی گروهی 30 نفری از کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان رضوی، پرسشنامه جو سازمانی با 0.65 =α سکوت سازمانی با 0.79 =α و تحلیل رفتگی شغلی با 0.88 =α تعیین شد. نتایج این تحقیق نشان داد که جو سازمانی بر سکوت سازمانی (0.25-) و تحلیل-رفتگی شغلی (0.17-) تاثیر منفی و معنادار دارد. همچنین سکوت سازمانی بر تحلیل رفتگی شغلی (0.72) اثر مثبت و معناداری در سطح 0.001 دارد و جو سازمانی به واسطه سکوت سازمانی بر تحلیل رفتگی شغلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان رضوی تاثیر غیرمستقیم و معنادار دارد (0.18-). در نهایت، شاخص های برازش مدل، نشان دهنده برازش نسبتاً مطلوب مدل بودند.