چکیده: یکی از روش‌های سخت‌کاری سطحی فولادها آلیاژسـازی سـطحی توسـط فرآینـدهای ذوب و ایجاد لایه‌های کامپوزیتی با استفاده از جوشکاری با قوس تنگستن تحت گاز محافظ آرگون می‌باشد. ایـن روش یکی از روش‌های بهبود خواص سطحی، بدون تغییر خصوصیات زیر لایه است. آلیاژسازی از طریـق افـزودن عنصر آلیاژی مدنظر قبل و یا در حین ذوب سطحی انجام می‌شود. در این پژوهش آلیاژسازی سطحی فـولاد AISI 1045 به‌وسیله قوس الکتریکی تنگستنی و گاز محافظ آرگون (GTAW) و افزودن پودر کاربید سیلیسیم انجـام شد و تأثیر آن روی خواص مکانیکی سطح نیز مورد بررسی قرار گرفـت. سـطوح آلیاژسـازی شـده توسـط میکروسکوپ نوری (OM) و الکترونی روبشی (SEM) و پراش سنجی پرتو ایکس مورد بررسی قـرار گرفـت و آنالیز عنصری از قسمت‌های مختلف آن گرفته شد. سپس نواحی آلیاژسازی شده تحت ریز سختی سـنجی به روش میکروویکرز قرار گرفت. ذوب سطحی و آلیاژسـازی باعـث ایجـاد یـک لایـه پوششی حـاوی توده های کربنی، ترکیبات سولفیدی و سیلیسیم شد که موجب تأثیر قابل ملاحظه‌ای در افزایش سختی و مقاومت به سایش سطح گردید. یافته های پژوهش نشان داد ساختار پوشش متشکل از ذراتی بوده که به صورت رسوب در بین دندریت ها توزیع شده اند. از طرفی با توجه به کاهش حرارت ورودی و کاهش رقت آهن در پوشش، سختی در پوشش افزایش یافت. رقت آهن در پوشش باعث کاهش سختی و مقاومت به سایش می شود. آزمون سایش هم نشان داد که ایـن لایـه مقاومت به سایش بسیار بالاتری نسبت به فولاد اولیه داشـته و با افزایش میزان درصد پودر کاربید سیلیسیم محصولات حاصل از سایش کاهش یافته و به عبارتی مقاومت به سایش نمونه ها افزایش پیدا کرد. همچنـین بـا افـزایش میـزان عناصـر آلیـاژی در حوضچه مذاب، سختی سطحی افزایش بیشتری نشان داد. لایه های سطحی حاصل از عملیات کامپوزیت سازی سطحی با افزایش درصد کاربید سیلیسیم سبب شد تا انتقال حرارت از لایه های کامپوزیتی دیرتر اتفاق بیافتد و نفوذ عناصر نامطلوب کمتر رخ دهد. همچنین مشاهده شد که با افزایش شدت جریان جوشکاری، اندازه دندریت ها در نواحی جوش افزایش یافته و ساختار از حالت ستونی به هم محور تبدیل شده است