چکیده: گسل‌ها، شکستگی‌هایی در پوسته‌ی زمین هستند که لزوماً بر روی سطح آشکار نمی‌گردند، از این رو می‌توان از مطالعات ژئوفیزیکی برای شناسایی آنها بهره‌گرفت. از جمله‌ی این مطالعات می‌توان به روش‌های مغناطیس و الکترومغناطیس هوابرد اشاره کرد. در این تحقیق به منظور مطالعه‌ و بررسی سازوکار یکی از گسل‌های منطقه‌ی بزمان، واقع در نقشه‌ی زمین‌شناسی 100000/1 چاه‌سنگی در نزدیکی یکی از روخانه‌های فصلی منطقه به نام رودخانه‌ی شندق‌بالا، داده‌های مغناطیس و الکترومغناطیس مربوط به آن منطقه مدل‌سازی و تفسیر شد. مدل‌سازی داده‌های مغناطیس هوابرد با استفاده از الگوریتم لی و الدنبرگ به‌وسیله‌ی نرم افزار Mag3D و مدل‌سازی داده‌های الکترومغناطیس با استفاده از الگوریتم مکنا و همکاران به‌وسیه‌ی نرم افزار EM Flow، انجام گردید. در طی این روند علاوه بر این گسل، 3 گسل اصلی دیگر منطقه به همراه 4 گسل فرعی که در مطالعات زمین‌شناسی شناسایی نشده بودند، در نتیجه‌ی بررسی و تفسیر داده‌های مغناطیس و الکترومغناطیس در این تحقیق مشخص شد و عملکرد این گسل‌ها و تأثیر آن‌ها بر روی ساختار و لیتولوژی منطقه مورد مطالعه قرار گرفت. طی این بررسی‌ها ملاحظه گردید که گسل E به‌صورت شاخص دارای طولی بیشتر از طول نشان داده شده در نقشه‌ی زمین شناسی است به گونه‌ای که امتداد این گسل، که در مطالعه‌ی داده‌های الکترومغناطیسی با عنوان b نشان داده شده است، سبب خرد و شکستگی سنگ‌ها و در نتیجه تسهیل در فرایند هوازدگی شده و باعث ایجاد توده‌ی A که در مدل‌سازی داده‌های الکترومغناطیس آشکار شد، شده است. همچنین در طی این مطالعه با استفاده از مدل‌سازی سه‌بعدی داده‌های مغناطیس‌سنجی توده‌ی B با میزان خودپذیری مغناطیسی بالا تشخیص داده شد. این توده تحت عملکرد دو گسل C و D ایجاد شده و به علت حضور توده‌های بازالتی الیوین‌دار جنس آن گابرو دیوریت تشخیص داده شد.