چکیده: هدف از یک برداشت مغناطیسی، بررسی ساختارهای زمین‌شناسی و توده‌های زیرسطحی با استفاده از بی‌هنجاری‌های مغناطیسی ناشی از خاصیت مغناطیسی مواد تشکیل دهنده زمین در یک منطقه است. فیلتر گسترش میدان به سمت پایین که در روش‌های میدان پتانسیل جهت پردازش و تفسیر داده‌ها استفاده می‌شود، سبب تقویت طول موج‌های کوتاه و تضعیف طول موج‌های بلند حاصل از بی‌هنجاری‌های ناشی از بی‌هنجاری‌های زیرسطحی می‌شود. ولی به دلیل ماهیت روش، بکارگیری آن سبب تشدید نوفه و ناپایداری در اعماق بیشتر از عمق اجسام زیرسطحی می‌شود. برای رفع این ناپایداری از روش گرادیان کل نرمال داده‌های گرانی و مغناطیس استفاده می‌شود. ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ روش می‌توان ﻣﻮﻗﻌﯿت افقی و گسترش عمقی اجسام زیرسطحی را تعیین ﮐﺮد. مهمترین پارامتر در این روش، تعیین تعداد جملات هارمونیک برای محاسبه ضرایب فوریه است که در روش گرادیان کل نرمال بهبودیافته این مسأله به صورت نیمه‌خودکار تا حدود زیادی حل شده است. در این تحقیق با استفاده از روش گرادیان کل نرمال بهبودیافته به تخمین تعداد جملات هارمونیک مورد نیاز برای تخمین عمق و شکل بی‌هنجاری‌ها پرداخته شده است. همچنین نتایج حاصل از این روش، با روش بیشینه مقادیر گرادیان کل نرمال داده‌های مغناطیسی مقایسه شده است. برای نیل به این هدف، ابتدا در محیط نرم‌‌افزار MATLAB کدهای مورد نیاز نوشته شد. سپس این روش‌ها روی چند داده مغناطیسی حاصل از مدل‌ مصنوعی اعمال شد. نتایج بررسی نشان می‌دهد که روش گرادیان کل نرمال بهبودیافته در مواردی که اثر مغناطیسی ناشی از وجود یک بی‌هنجاری منفرد است دقت بیشتری در تخمین عمق دارد. امّا در مواردی که اثر بی‌هنجاری ناشی از وجود ‌چند بی‌هنجاری مرتبط بهم در یک منطقه است روش تعیین بیشینه نسبی مقادیر گرادیان برای تخمین تعداد جملات هارمونیک مناسب‌تر عمل می‌کند. همچنین به دلیل اینکه تعداد هارمونیک‌ها در روش گرادیان کل نرمال بهبودیافته کوچک‌تر هستند حجم محاسبات کمتر و سرعت افزایش می‌یابد. این دو روش بر روی داده‌های مغناطیسی مناطق معدنی شادان، جلال‌آباد و اُجت‌آباد اعمال شده و نتایج حاصل از آن‌ها مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.