چکیده: برای بازیابی حداکثری ذخایر معدنی زیرزمینی اورانیوم، کاهش میزان اشعه جذبی کارگران معدن، کاهش آلودگی‎های زیست‎محیطی و کاهش هزینه‎های معدنکاری می‎بایست تمهیدات ویژه‎ای اندیشیده شود. یکی از این تمهیدات، پرکردن فضاهای استخراجی با پرکننده‎های بتنی هیدرولیکی به خصوص در روش استخراج کندن و پرکردن تونلی می‎باشد. پرکننده عبارت است از مادّه یا موادّی که جهت پرکردن فضاهای خالی حاصل از کارگاه‎های استخراج معادن زیرزمینی به منظور تأمین ایمنی یا انجام عملیات استخراج مورد استفاده قرار می‎گیرد. در پرکردن بتنی هیدرولیکی معادن زیرزمینی اورانیوم علاوه بر افزایش میزان بازیابی ذخایر معدنی برجا و افزایش ایمنی معدن، می‎توان میزان تشعشع حاصله از کانسنگ اورانیوم و اشعه جذبی کارگران معدن در حفریات زیرزمینی را نیز کاهش داد. آزمایش‎ها و برداشت‎های میزان تشعشع برای طرح‎های اختلاط‎ بتنی هیدرولیکی ساخته شده از مصالح سنگی گوناگون برای ضخامت‎های مختلف پرکننده بتنی انجام شده است که نشان دهنده کاهش شدید میزان تشعشع و دز جذبی اشعه با افزایش ضخامت و وزن مخصوص پرکننده بتنی هیدرولیکی می‎باشد. این امر نیز اثبات شد که می‎توان باطله‎های استخراجی و آب زهکشی شده از معادن اورانیوم را که آلوده به مواد رادیواکتیو می‎باشند، در اختلاط پرکننده‎های بتنی هیدرولیکی برای پرکردن معادن زیرزمینی اورانیوم در راستای کاهش آلودگی‎های زیست محیطی و کاهش هزینه‎های پرکردن مورد استفاده قرار داد. همچنین هزینه تمام شده ساخت یک مترمکعب از هر اختلاط بتنی محاسبه گردید، که با توجه تحلیل‎های ژئومکانیکی اختلاط‎هایی که مقاومت فشاری تک محوری 28 روزه آن‎ها بالای 5 مگاپاسکال باشد می‎تواند در محدوده طرح اختلاط‎های قابل قبول از نظر پایداری قرار گیرد. در نهایت طرح‎های اختلاطی که از نظر مقاومت فشاری و جذب اشعه بالاتر بوده و از نظر اقتصادی هزینه پایین‎تری داشته‎اند، در اولویت انتخاب برای پرکننده معادن زیرزمینی اورانیوم قرار گرفته‎اند.