چکیده: هدف تحقیق حاضر، بررسی سطح کارایی زیست محیطی بخش‌های منتخب اقتصادی ایران و تاثیر آن بر ارزش‌افزوده بخش‌های مذکور می‌باشد. برای این منظور از داده‌های پانل بخش‌ها و زیربخش‌های منتخب اقتصادی ایران (کشاورزی، نفت، صنعت، حمل و نقل و بخش خانگی، تجاری و عمومی) طی دوره 1375- 1392 استفاده شده است. میزان کارایی زیست محیطی با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها بر مبنای برنامه‌ریزی ریاضی برآورد گردیده است. و برای بررسی روند پیشرفت یا پسرفت کارایی زیست محیطی هر بخش اقتصادی، شاخص مالم‌کوئیست محاسبه شده است. بعد از محاسبه میزان کارایی زیست محیطی بخش‌های منتخب اقتصادی ایران طی دوره مذکور، اثر کارایی زیست محیطی بر ارزش‌افزوده بخش‌های مذکور محاسبه گردیده، که برای این منظور از روش آرلانو و باند استفاده شده است. و همچنین فرضیه زیست محیطی کوزنتس مورد بررسی قرار گرفته است. متغیرهای بکار رفته در این پژوهش شامل نیروی کار و سرمایه به عنوان ورودی‌ها و ارزش افزوده به عنوان خروجی مطلوب و انتشار گاز دی‌اکسید کربن، به عنوان خروجی نامطلوب در نظر گرفته شده است. نتایج کاربردی نشان می‌دهد که بخش کشاورزی و نفت در طی دوره مورد مطالعه، از لحاظ زیست محیطی کارا هستند و بخش حمل و نقل کمترین میزان کارایی زیست محیطی را دارد. نتایج تحقیق همچنین دلالت بر وجود رابطه U معکوس بین کارایی زیست محیطی و ارزش‌افزوده می‌باشد و وجود منحنی زیست محیطی کوزنتس را تایید می‌کند.