چکیده: ساختارهای شیل گازی از انواع منابع گازی نامتعارف به حساب می روند؛ که امروزه در کشورهای توسعه یافته به مرحله ی تولید رسیده اند. در ایران نیز می توان با توسعه ی سیستم های شیل گازی یک منبع تأمین انرژی امن و طولانی مدت ایجاد کرد. لذا بررسی توان تولید در مخازن نامتعارف از جمله پژوهش‌های مورد توجه در صنعت نفت است. در این مطالعه به بررسی اختصاصات ژئوشیمیایی آلی نمونه های سطحی در دو سازند گرو و سرگلو واقع در منطقه ی لرستان پرداخته شد. برای این منظور با بررسی ویژگی های شیل بارنت (به عنوان یک شیل تولید کننده و با اهمیت در ایالات متحده) مجموعه ای از پارامترهای ژئوشیمیایی تدوین شدند. سپس این پارامترها برای سازندهای گرو و سرگلو تعیین شدند و مقادیر آن ها با مقادیر کمینه ی آستانه در شیل بارنت مقایسه گردید. نمونه های هر دو سازند دارای ترکیبی از کروژن های تیپ III و II است. علی رغم این که نمونه ها همگی متعلق به مقاطع سطحی هستند؛ در سطوح بلوغ از پنجره ی نفتی تا پنجره ی گاز خشک قرار دارند. این سازندها در زمان رسوب گذاری شرایط محیطی متغیری شامل پیش روی و پس روی های آب دریا را تجربه کردند. مقادیر HI و TOC نمونه های سازند سرگلو در شمال غربی منطقه ی لرستان بسیار کم است و این سازند دارای توان هیدروکربن زایی بسیار ضعیف می باشد. همچنین نمونه های این سازند در بخش شمال شرقی در مراحل ابتدایی نفت زایی قرار دارند و واجد شرایط شیل گازی نیستند. با توجه به بلوغ حرارتی، سازند گرو در مناطق شمال شرقی و جنوب غربی لرستان واجد شرایط شیل گازی است. همچنین این سازند در بخش های شمال غربی و شمالی منطقه لرستان به ترتیب در پنجره ی نفتی و اواخر پنجره ی نفتی قرار دارد. به طور کلی سازند گرو در ناحیه لرستان دارای مقدار TOC اولیه برابر با 1.31 درصد وزنی، شاخص هیدروژنی اولیه برابر با 141.24 mg HC/g TOC و پتانسیل تولید هیدروکربن اولیه برابر با 1.85 mg HC/gr Rock است. مقدار گاز حفظ شده در این سازند برابر با 33.19 bcf/section برآورد شد؛ که این مقدار در مقایسه با شیل بارنت (206 bcf/section) چندان چشم گیر نیست.