چکیده: روش رادار نفوذی به زمین (GPR) یکی از روش های با قدرت تفکیک بالای ژئوفیزیک است که از امواج الکترومغناطیس فرکانس بالا برای آشکارسازی ساختارهای کم عمق زیرسطحی بهره می برد. آب های زیرسطحی و لوله های مدفون در خاک دارای تباین خوبی در مشخصه های الکترومغناطیس با محیط های اطراف خود می باشند. در این مطالعه به پردازش و تفسیر داده های GPR برداشت شده بر روی این اهداف پرداخته ایم. به منظور بررسی مزایا و معایب روش GPRدر مقایسه با روش مقاومت ویژه، برداشت های الکتریکی با روش مذکور بر روی اهداف مزبور نیز صورت گرفته است. داده های GPR با استفاده از نرم افزارهای Win_EKKO Pro و EKKO_Mapper پردازش و توسط نرم افزار Transform به نمایش درآمده اند. همچنین برای مدل سازی و تفسیر کمی داده های مقاومت ویژه، نرم افزار Res2dinv مورد استفاده قرار گرفته است. روش GPR در مقایسه با روش مقاومت ویژه، از قدرت تفکیک بالاتری برخوردار می باشد، در صورتی که روش مقاومت ویژه حتی قادر به تفکیک ساختارهای با تباین بالای مقاومت ویژه در مجاورت یکدیگر، نبوده است. قدرت تفکیک و خصوصاً عمق نفوذ روش GPR به شدت تحت تأثیر مشخصه های الکترومغناطیس محیط های زیرسطحی است. رسانندگی محیط های زیرسطحی به شدت عمق نفوذ روش GPR را محدود کرده و آشکارسازی مجرای قنات آب در اعماق بیش از 2 متر در این گونه محیط ها، به دلیل رسانندگی بسیار بالای خاک های سطحی، امکان پذیر نمی باشد. به دلیل نزدیک بودن مقاومت ویژه آب به رسوبات اطراف قنات روش مقاومت ویژه نیز در آشکارسازی قنات آب موفقیت قابل توجهی نداشته، ولی در مقایسه با روش GPR موفق تر عمل کرده است. روش GPR در آشکارسازی مرزهای ناگهانی که مشخصه های الکترومغناطیس در مرز بین اهداف زیرسطحی و محیط دربرگیرنده آنها به صورت ناگهانی تغییر می کند، بسیار موفق بوده است. از آنجا که سازه های انسانی معمولاً دارای چنین مرزهایی با محیط اطراف خود هستند، روش GPR در آشکارسازی آنها موفقیت چشم گیری داشته است. از مسائلی که در استفاده از روش GPR بایستی به خوبی مد نظر قرار گیرند، پردازش داده ها است. شیوه های پردازش با توجه به نتایج مورد انتظار بر روی داده ها اعمال می شوند و با انتخاب صحیح پردازش های متفاوت بر روی یک سری از داده ها، می توان به اطلاعات قابل توجهی دست یافت.