چکیده: در میان روش‌های ژئوفیزیکی مختلف، رادار نفوذی به زمین (GPR) می‌تواند انواع ناهمگنی‌های زیرسطحی در عمق کم را با قابلیت تفکیک بالا و اغلب به‌صورت بهتری نسبت به سایر روش‌های ژئوفیزیکی آشکارسازی کند. یکی از موارد مناسب برای مطالعه با این روش، تعیین محل حفره‌های نزدیک به سطح به دلیل تباین قابل توجه در ویژگی‌های الکتریکی و الکترومغناطیسی حفره‌های زیرسطحی با محیط اطراف آن است. به همین منظور یک مطالعه دوبعدی با برداشت داده‌ها در یک منطقه مسکونی- اداری واقع در شهر مشهد و با استفاده از آنتنی با فرکانس مرکزی 350 مگاهرتز به همراه یک پروفیل مقاومت ویژه با آرایه قطبی- دوقطبی منطبق بر یکی از پروفیل‌های GPR انجام گرفت. در رادارگرام اولیه نشانه‌های مربوط به هدف مورد نظر به‌خوبی مشاهده نشد، لذا با اعمال پارامترهای پردازشی مناسب مانند فیلتر اشباع سیگنال، بهره کنترل اتوماتیک، فیلتر حذف زمینه و فیلتر میانگین متحرک، رادارگرام مطلوب نهایی به دست آمد. همچنین پس از مدل‌سازی و تفسیر پروفیل مقاومت ویژه و مقایسه آن با رادارگرام نهایی مشاهده می‌شود که در روش GPR عمق نفوذ در محیط‌های رسانا بسیار پائین است و استفاده از آن در این‌گونه محیط‌ها، در شرایطی که هدف در عمق کمی واقع باشد توصیه می‌شود؛ اما روش مقاومت ویژه، در محیط‌های رسانا عمق نفوذ به‌مراتب بیشتر ولی قدرت تفکیک کمتری دارد. تحلیل سرعت سیر موج برای تعیین عمق هدف مورد مطالعه، به کمک روش برازش هذلولی‌ها در نرم‌افزار ReflexW انجام پذیرفته است. برآورد مقدار سرعت به این روش تقریباً با مقدار میانگین سرعت امواج با توجه به جنس زمین منطقه مورد مطالعه، برابر است. خاک منطقه شامل مقادیری سیلت و رس و میان لایه‌هایی از ماسه می‌باشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد؛ که با توجه به جنس زمین محدوده مورد مطالعه که عمدتاً ریز‌دانه است، روش GPR در شناسایی حفره‌های زیرسطحی در عمق بیشتر از 1 متر موفق نبوده است. اما روش مقاومت‌ویژه به‌دلیل عمق نفوذ بیشتر، توانسته است حفره را در عمق بیشتر پیدا کند.