چکیده: روش برانبارش بازتاب مشترک، حادثه های لرزه ای را با استفاده از یک آنالیز سرعت کلی برانبارش می نماید. روش معمول برانبارش سطح بازتاب مشترک دوبعدی، قادر است تعداد محدودی از حاثه های لرزه ای را که در یک نمونه از مقطع برانبارش شده تداخل نموده اند در نظر بگیرد. چنین پدیده ای که در اثر شرکت کردن دو یا چند حادثه در یک مقطع برانبارش شده دور افت صفر بوجود می آید، تداخل شیب می نامند. از آنجایی که معیار قابل اطمینانی به منظور مشخص کردن محل تداخل شیب ها وجود ندارد، مقطع برانبارش شده حاصل از روش فوق الذکر ممکن است در مراحل بعدی، یعنی کوچ، باعث ایجاد حوادثی مصنوعی گردد. این امر هنگام انجام کوچ قبل از برانبارش دشوار تر می گردد. زیرا برای انجام کوچ قبل از برانبارش، مدل سرعت لایه های زیر سطحی با دقت بالا مورد نیاز است. در چنین شرایطی ممکن است که ما به داده های حاصل از کوچ بعد از برانباش اعتماد کنیم. علاوه بر روش فوق الذکر که تعداد محدودی از شیب ها را در نظر می گیرد، روشی که تعداد تقریبا پیوسته ای از شیب ها را در نظر می گیرد با ساده سازی روش برانبارش بازتاب مشترک معرفی شده است. این روش، روش برانبارش سطح پراش مشترک نامیده می شود. این نام به خاطر رابطه ای است این روش با حوادث مربوط به پراش ها دارد. این روش به شکل موفقیت آمیزی به صورت مبتنی بر داده بر روی داده های لرزه ای اجرا شده است و مشکل مربوط به تداخل شیب ها را تا حد زیادی مرتفع نموده است. زمان بسیار طولانی مورد نیاز برای پردازش داده های لرزه ای، یکی از بزرگ ترین مشکلات این روش است. به منظور مرتفع کردن این روش در این رساله روشی مبتنی بر مدل ارائه شده است. این روش فقط نیاز به یک مدل سرعت صاف شده دارد که نیازی به دقت بالای آن نیست. در این رساله روش جدید معرفی شده بر روی داده های لرزه ای مصنوعی Sigsbee2A و داده های لرزه ای واقعی اجرا شده است. سپس داده های کوچ داده شده بعد از برانبارش حاصل از این روش، با روش های معرفی شده پیشین مقایسه شده اند. این نتایج نشان می دهد که روش معرفی شده جدید زمان پردازش بسیار اندکی دارد. با این وجود مقاطع برانبارش شده حاصل از این روش حتی در بعضی موارد نسبت به نتایج روش های پیشین بهبود یافته است.