چکیده: تقاضای روزافزون برای عنصر طلا در جهان باعث شده است که بازیابی آن از کانه های مختلف و به‌ویژه کانه های مقاوم سولفیدی نیز افزایش یابد. سیانوراسیون یکی از فرآیندهای هیدرومتالورژی است که مشکلات زیست محیطی فراوانی را به دنبال دارد و به همین خاطر تلاش های فراوانی برای جایگزینی این روش انجام شده اند. تحقیقات اخیر نشان داده اند استفاده از گلایسین (C₂H₅NO₂) در لیچینگ کانه طلا باعث کاهش مصرف عامل لیچینگ می شود. در این پژوهش، با استفاده از مطالعات کانی شناسی و آنالیزهای XRD، XRF، و ICP-OES مشخص شد که کانسنگ مقاوم است و دارای مقدار زیادی گوگرد است. قبل از انجام فرآیند لیچینگ، پیش فرآوری با استفاده از تشویه در سه مرحله انجام شد که بیشترین بازیابی طلا در محلول پس از مرحله سوم تشویه (به مدت 8 ساعت و در دمای 800 درجه سانتی گراد) 07/86% به دست آمد. پارامترهای بهینه لیچینگ برای استخراج طلا با استفاده از نرم افزار Design Expert 12 و با روش سطح پاسخ (RSM) تعیین شدند. نتایج نشان دادند که بیشترین بازیابی طلا با غلظت گلایسین mol63/0 بازیابی 37/94% حاصل شد. علاوه بر این، تحت شرایط بهینه ی پیش-بینی شده، سه آزمایش برای تأیید اعتبار مدل پیشنهادی انجام شد که بیشترین بازیابی طلا از سه آزمایش، 14/93% بدست آمد. در آخرین مرحله از این تحقیق، با ثابت نگه داشتن پارامترهای شرایط بهینه نرم افزار Design Expert12 در دو مرحله آزمایش های کاهش مصرف سیانور انجام شدند. در تست های مرحله اول، آزمایش های لیچینگ طلا (چهار تست) بدون گلایسین و تغییر غلظت سیانور روی مقادیر ppm500، ppm1000، ppm1500، و ppm2000 انجام گرفتند. میزان بازیابی طلا به ترتیب 54/%75، 48/%80، %85، و 4/90% به دست آمد. در تست های مرحله دوم، آزمایش های لیچینگ طلا (چهار تست) با ثابت نگه داشتن غلظت گلایسین روی mol 63/0 و تغییر غلظت سیانور روی مقادیر ppm 200، ppm 400، ppm 500، و ppm750 انجام شدند. میزان بازیابی طلا به ترتیب برابر با 05/80%، 03/84 %، 28/85 % ، و 1/92 % به دست آمد. در کل می توان نتیجه گرفت حضور گلایسین در لیچینگ سیانوری تأثیر مثبتی دارد و مقدار مصرف سیانور را کاهش می-دهد.