چکیده: یکی از مشکلات اساسی نسل جدید مخابراتی کمبود طیف فرکانسی در شبکه‌های مخابراتی است. استفاده از روش‌های دسترسی چندگانه غیرمتعامد (NOMA) یکی از راهکار های ارائه شده مفید در این راستا است. این تکنیک در مقایسه با دیگر روش‌های دسترسی چندگانه از نوع متعامد می تواند به طور قابل ملاحظه‌ای موجب بهبود بهره‌وری طیفی شبکه‌های مخابراتی باشد. از طرفی امروزه به دلیل ضرورت‌های استفاده از سیستم‌های مخابراتی ماهواره‌ای، نیاز به استفاده از ایستگاه‌های پایه هوایی (پهپادها) بیش از گذشته احساس می‌شود. ما در این پژوهش یک شبکه‌ی مخابراتی را در نظر می‌گیریم که در آن چندین حسگر با چندین پهپاد به صورت فراسو در ارتباط می‌باشند. در مدل سیستم پیشنهادی، اطلاعات بدست آمده توسط حسگرها به پهپاد ارسال وسپس توسط پهپادها به ماهواره مورد نظر ارسال می‌گردد. در مدل سیستم پیشنهادی ما در هر زیر کانال، حسگرها با طرح دسترسی چندگانه غیرمتعامد با پهپادها ارتباط برقرار می‌کنند. موضوعی که ما در این جا آن را دنبال خواهیم کرد، مسئله‌ی تخصیص منابع به منظور بیشینه کردن مجموع نرخ قابل دسترس حسگرها می‌باشد. با توجه به مدل سیستم در نظر گرفته شده، مسئله‌ی تخصیص منابع به صورت یک مسئله‌ی بهینه‌سازی نامحدب فرمول‌بندی می‌شود. برای حل این چالش، ما مسئله‌ای اصلی را به سه زیر مسئله تقسیم خواهیم کرد، سپس برای حل هر یک از زیر مسئله‌ها، راه‌حل‌های پیشنهاد خواهد شد.مسئله تخصیص زیرکانال، مسئله انتخاب مسیر و در ادامه برای حل مسئله تخصیص توان به حسگرها و پهپادها که یک مسئله‌ی نامحدب است و با روش اختلاف محدب (D.C) به یک مسئله‌ی بهینه‌سازی محدب تبدیل می‌شود. سپس بر اساس روش‌ مرسوم CVXدر نرم افزار متلب، آن را به صورت عددی حل می‌کنیم. نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهد که روش‌ها و رویکردهای پیشنهادی توانسته است به خوبی باعث بهبود عملکرد شبکه گردد.