چکیده: ارتباطات وسیله به وسیله و برداشت انرژی از جمله فناوری‌های معرفی شده در نسل پنجم مخابراتی است که برای بهبود بهره‌وری طیفی و افزایش طول عمر دستگاه‌های کاربران در شبکه بی‌سیم گسترش یافته‌است. در این پایان‌نامه تأثیر برداشت انرژی و تخصیص انرژی برداشت شده به سیگنال‌های ارسالی بر روی احتمال قطع بررسی می‌شود. در واقع احتمال قطع ارتباط را برای کاربر وسیله به وسیله در یک شبکه رله بررسی می‌کنیم. ارتباطات در این شبکه بین دو کاربر از طریق یک رله دوجهته ترکیبی DAF با قابلیت برداشت انرژی صورت می‌گیرد، به گونه‌ای که اگر رله قادر به کدگشایی سیگنال دریافتی نباشد آنرا تقویت کرده و ارسال می‌کند. بعلاوه رله قادر است با استفاده از تکنیک تقسیم توان، بخشی از انرژی سیگنال دریافتی را برای توان مورد نیاز خود، درجهت ارسال سیگنال‌ها به مقصد برداشت کند. در نهایت تخصیص انرژی برداشت شده به سیگنال‌های ارسالی در رله بررسی می‌شود. احتمال قطع را برای مقادیر پارامترهای مختلف شبکه به منظور مطالعه تأثیر هر یک از این پارامترها رسم خواهیم کرد.