چکیده: پایداری سیستم های قدرت از جمله مسائلی است که از دهه‌ی 1970 میلادی مورد مطالعه قرار داشته است. افزایش نفوذ تولیدات پراکنده در قالب مفاهیمی همچون ریزشبکه می‌تواند چالش‌های جدیدی را ایجاد کند. بسیاری از انواع تولیدات پراکنده فاقد اینرسی دوار بوده و توسط مبدل های الکترونیک قدرت به شبکه متصل گردیده اند که دینامیک های آن ها توسط الگوریتم های کنترلی اعمالی تعیین می گردد. از این‌رو، بررسی پایداری سیستم های قدرت در حضور منابع تولید پراکنده امری ضروری به نظر می رسد. ریزشبکه ها زمانی در دینامیک سیستم تأثیرگذار خواهند بود که سطح نفوذ آن ها افزایش یابد و صدها و حتی هزاران سلول فعال در سیستم قدرت حضور داشته باشند. در این حالت مفهوم چندریزشبکه مطرح می گردد. بنابراین به دلیل پیچیدگی‌های بسیار مطالعات دینامیکی، جهت سهولت و کاهش زمان محاسبات باید از روش های کاهش شبکه و معادل‌سازی دینامیکی استفاده کرد. از طرفی روش های مرسوم معادل سازی دینامیکی در شبکه های توزیع فعال به دلیل ساختار متفاوت آن ها قابل ‌استفاده نخواهند بود و باید روش های شناسایی سیستم ها مورد استفاده قرار گیرد . از این‌رو در این مطالعه پس از بررسی روش های معادل‌سازی دینامیکی مطرح شده برای شبکه های توزیع فعال، مدل مناسبی انتخاب گردیده و سپس به بررسی نقش ریزشبکه ها در پایداری سیگنال بزرگ و کوچک سیستم قدرت پرداخته‌ می شود. هم‌چنین به ‌منظور مقایسه و درک بهتر، نقش سلول های غیرفعال نیز در کنار سلول‌های فعال در پایداری سیستم قدرت مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد. مشاهده می شود که سلول غیرفعال میرایی سیستم را کاهش می دهد و می تواند موجب ناپایداری سیستم گردد. با استفاده از قابلیت منابع تولید پراکنده مبتنی بر الکترونیک قدرت به عنوان بخشی از سلول شبکه توزیع فعال می‌توان با تنظیم توان اکتیو و راکتیو این منابع، یک سطح معین از میرایی را تأمین کرده و پایداری سیستم را حفظ نمود.