چکیده: پمپ‏های بالابر بادی در مکان‏هایی مورد استفاده قرار می‏گیرد که در آن به‏دلیل شرایط محیطی و نوع سیال بکاررفته شده نیاز به قابلیت اطمینان بالا می باشد. و پمپ نیاز به نگهداری بالایی ندارد. همچنین در جایی‌که سیالات رادیواکتیو در کاربردهای هسته‌ای، سیالات خورنده و یا ساینده وجود دارند، از این نوع پمپ استفاده می‌شود. هدف از انجام این تحقیق، بررسی پارامترهای موثر در افزایش کارایی پمپ بالابر بادی می باشد. بدین منظور، پس از طراحی و ساخت پمپ مذکور، تاثیر پارامترهای اصلی از جمله قطر لوله ورودی هوا، شناوری لوله بالابرنده، تعداد ورودی های هوا و دبی هوای ورودی بر افزایش کارایی پمپ بالابر مورد بررسی قرار خواهد گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان خواهد داد که کارایی بهینه پمپ در بیشترین نرخ جریان آب خروجی رخ نمی‌دهد. شایان ذکر می باشد که حداکثر مایعی که پمپ بالابر بادی می‌تواند به سمت بالا پمپ کند در رژیم‌های اسلاگ یا اسلاگ – چارن واقع می‌باشد. نتایج همچنین از افزایش کارایی پمپ در نرخ جریان هوای یکسان در اثر افزایش نرخ شناوری حکایت می‌کند. در این تحقیق، مدل‌سازی عددی نیز به منظور مقایسه کیفی الگوهای جریان مشاهده شده در کار آزمایشگاهی و الگوهای جریان حاصل از حل عددی صورت خواهد گرفت. نرم افزار کد باز، بسته ی دینامیک سیالات محاسباتی اپن فوم جهت مدل‌سازی عددی مورد استفاده قرارگرفت. این نرم افزار شامل روش حجم سیال می‏باشد که برای شبیه سازی حرکت حباب در سیال ساکن از آن استفاده شده است. جریان اسلاگ بخش عظیمی از نقشه ی رژیم جریان در کاربرد بهینه از پمپ بالابر بادی را در بر می گیرد، از این رو به مدل‌سازی عددی این جریان پرداخته شده است. الگوهای جریان حاصل از مدلسازی عددی، سازگاری مناسبی را با الگوهای مشاهده شده در کار آزمایشگاهی نشان دادند.