چکیده: در استخراج نفت به روش‌های معمول مقدار زیادی از نفت در مخزن باقی می‌ماند. استخراج این مقادیر باقی‌مانده نیازمند استفاده از راهکارهایی است که به آن‌ها ازدیاد برداشت نفت می‌گویند. از جمله روش‌های مرسوم ازدیاد برداشت نفت، تزریق مواد شیمیایی است که بررسی مکانیزم‌های حرکتی این مواد در بسترهای شکاف‌دار کمتر موردتوجه بوده است زیرا وجود ترک باعث تغییر مکانیزم‌های برداشت می‌شود. به همین منظور در این پژوهش تجربی سه بستر متخلخل با تراوایی یگانه (S)، با ترک (F) و با تراوایی دوگانه (D)، طراحی و با استفاده از چاپگر سه‌بعدی ساخته شدند. چهار فاز جابه‌جاکننده آب‌شور، محلول سدیم دودسیل سولفات، نانوسیال سیلیکا و آلومینا در هرکدام از بسترها تزریق شدند و از روند برداشت هرکدام تصویربرداری شد. سپس با استفاده از کد پردازش تصویر، میزان برداشت هرکدام از مراحل محاسبه گردید. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که در بستر S اضافه‌کردن سورفکتانت به آب‌شور منجر به افزایش برداشت تا حدود 60 درصد شده است. همچنین اضافه‌کردن نانو پودرهای سیلیکا و آلومینا به سورفکتانت منجر به افزایش برداشت تا محدوده 70 و 77 درصد در این بستر شده است. در بستر F به علت حضور ترک برداشت افت محسوسی داشته و محلول سورفکتانت تنها 26 درصد از روغن موجود را جاروب کرد، درحالی‌که نانو سیالات سیلیکا و آلومینا برداشتی در محدوده 43 و 47 درصد داشتند. نکته قابل‌توجه در تزریق‌های این بستر این است که نانوسیال سیلیکا در زمان رسیدن اولین انگشتی به خروجی با 24 درصد برداشت خالص، نتیجه بهتری را نسبت به نانوسیال آلومینا با 19 درصد برداشت داشته است. در بستر سوم به علت دوگانگی تروایی نتایج بهتری حاصل شد و تزریق محلول سورفکتانت و نانو سیالات سیلیکا و آلومینا به ترتیب برداشتی در محدوده 48، 52 و 56 درصد داشته‌اند. در ادامه نیز با بررسی تصاویر هرکدام از آزمایش‌های مذکور به مطالعه رفتار انگشتی‌ها و نحوه‌ی حرکت فاز جابه‌جاکننده درون روغن پرداخته شد.