چکیده: سیلاب‌زنی فوم یک روش ثابت‌شده در فرآیند ازدیاد برداشت نفت برای بازیابی مقدار قابل توجهی از نفت باقی‌مانده در مخزن است. با این حال، استفاده از سورفکتانت به‌عنوان عامل فوم‌کننده در فوم کربن دی اکسید، ممکن است بتواند تحرک پذیری را کاهش دهد اما معایب آن که احتباس سورفکتانت در محیط متخلخل و ناپایداری فوم در شرایط مخزن (شوری زیاد، دما و فشار بالا) است، مانع از کارایی مطلوب این ماده شیمیایی در فرآیند سیلاب‌زنی فوم می‌شود. از آنجایی که نانوذرات دارای ویژگی‌هایی نظیر انرژی چسبندگی بالا در رابط بین دو فاز می‌باشند، کاندید بسیار خوبی برای پایدار کردن فوم حتی در شرایط سخت هستند. بنابراین، هدف از این پژوهش ارزیابی ویژگی‌های پایداری و تحرک پذیری فوم کربن دی اکسید در غلظت‌های بسیار کم (Ppm ۱۰۰) نقاط کوانتومی اکسید روی، سورفکتانت آلفا اولفین سولفونات در غلظت بحرانی میسل (wt%۰٫۱) و آب دریا مصنوعی با غلظت شوری Ppm 40000 به‌عنوان سیال پایه است. توانایی فوم‌کنندگی محلول‌های آماده‌شده و پایداری فوم آن‌ها از طریق ثبت زمان تشکیل فوم و کاهش ارتفاع آن درون ستون فوم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که فوم حاصل از هم‌افزایی نقاط کوانتومی و سورفکتانت در حالت استاتیکی و بدون حضور نفت، پایداری را 74% بهبود بخشیده است. بنابراین محلول نقاط کوانتومی اکسید روی و سورفکتانت، فوم بسیار پایدارتری را ایجاد می‌کنند که نشان‌دهنده پتانسیل بالای این ذرات در فرآیندهای سیلابزنی فوم است. هم‌چنین، تزریق دینامیکی فوم درون میکرومدل، منجر به افزایش میزان بازیابی نفت از ۳۷٫۶% محلول سورفکتانت به‌تنهایی به ۹۷٫۵۵% در حضور نقاط کوانتومی شد.