چکیده: انتقال حرارت جوشش به دلیل قابلیت نرخ انتقال حرارت بالا، یکی از پرکاربردترین فرآیند های انتقال حرارت در صنعت است. در سال های اخیر مطالعات زیادی در زمینه جوشش استخری نانوسیال انجام شده است. این پژوهش با هدف درک رفتار نانوسیالات و تأثیر نانوپوشش ایجادشده در طی فرآیند انتقال حرارت جوشش استخری می باشد. در این راستا رفتار نانوسیالات با غلظت پایین (gr/Lit1≥ )، بر روی هیتر صاف مسی با قطر 10 میلی متر و زبری سطح 7.5=Ra نانومتر به صورت تجربی مورد مطالعه قرارگرفته است. نانوسیال اکسید مس- آب با استفاده از نانوذرات با اندازه 40 نانومتر و غلظت های 1 تا 1000 میلی گرم در لیتر آماده و در این پژوهش استفاده گردید. با بررسی ضریب انتقال حرارت جوشش و شار حرارت بحرانی در غلظت های متفاوت نانوسیال، ضریب انتقال حرارت با افزایش غلظت تا 50 میلی گرم در لیتر افزایش و بعد از آن با افزایش غلظت کاهش می یابد. بنابراین ضریب انتقال حرارت جوشش در غلظت 50 میلی گرم در لیتر از نانوسیال حداکثر به میزان 50 درصد افزایش است. شار حرارت بحرانی نیز در غلظت های بالاتر از 100 میلی گرم در لیتر کاهش و در غلظت های پایین با افزایش غلظت افزایش می یابد. مقدار شار حرارت بحرانی در غلظت بهینه 100 میلی-گرم در لیتر، 92 درصد نسبت به آب دیونیزه افزایش یافته است. برای بررسی خواص سطوح و نانوپوشش ایجاد شده بعد از جوشش نانوسیال از تست های AFM ، SEM و زاویه تماس استفاده شده است.نتایج نشان دهنده تأثیر مثبت افزایش زبری و اثر مخرب افزایش ضخامت بر افزایش شار حرارت بحرانی و بهبود ضریب انتقال حرارت است. با افزایش آب گریزی سطح، ضریب انتقال حرارت افزایش می یابد. در این پژوهش به منظور تحلیل هیدرودینامیکی جوشش و تعیین فرکانس جدایش و قطر حباب ، تصویر برداری پرسرعت و پردازش تصویر صورت گرفته است. فرکانس جدایش در نانوسیال بیشتر از آب دیونیزه و شعاع حباب جدا شده در نانوسیال کمتر از سیال پایه به دست آمده است.