چکیده: در فرآیند آهنگری، بافت سطح قالب که متأثر از فرایند تولید آن می باشد، نقش به‌سزایی در تریبولوژی فرایند ایفا می‌کند. لغزش قطعه بر روی سطح قالب به زبری سطح و جهت‌گیری آن وابسته است، لذا ضریب اصطکاک و نیروهای تماسی مستقیماً از بافت سطح تأثیر می‌پذیرد. در پژوهش حاضر تأثیر روش‌های مختلف ساخت قالب بر تریبولوژی فرایند آهنگری فولاد ck45 در دوحالت بدون روانکار و با روانکار، به کمک آزمون فشار حلقه بررسی شده‌است. قالب آهنگری با شش روش ماشین‌کاری شامل فرزکاری افقی و عمودی، تخلیه الکتریکی، سنگ‌زنی، سنگ‌زنی به همراه پرداخت‌کاری و تراش‌کاری تولید و سپس نمونه‌های حلقه‌ای شکل با نسبت 6:3:2 به وسیله این قالب‌ها تحت آزمون فشار قرار گرفت. نمونه‌های حلقوی با ماشین تراش به قطر12میلیمتر روتراشی و سپس با ماشین دریل سوراخکاری و به قطر داخلی6 میلیمتر رسیدند. بعد از برش، دو سطح رینگ سنگ زده شد تا به ارتفاع 4 میلیمتر برسد. در این تحقیق تأثیر دو پارامتر روش ماشین‌کاری و مکانیزم روانکاری بر روی ضریب اصطکاک و زبری سطح بررسی شد. برای بررسی تأثیر پارامترها و بهینه‌سازی آنها آزمایش‌های لازم به روش طرح عاملی کامل طراحی شد، با انجام آزمون‌ها مطابق طرح، مقادیر توابع پاسخ ضریب اصطکاک و زبری سطح استخراج شد. نتایج نشان داد بافت سطح، تأثیر به سزایی بر ضریب اصطکاک و زبری سطح محصول خواهد داشت. در چهارحالت ماشین‌کاری فرزکاری افقی و عمودی، تخلیه الکتریکی و تراش‌کاری با زبری سطح نزدیک به هم اینسرت‌ها به علت خواب متفاوت سطح، ضریب اصطکاک متفاوت حاصل شد. در استفاده از قالب‌هایی با سطح کاملا پرداخت استفاده از روانکار مورد بررسی تأثیر چندانی بر زبری سطح محصول آهنگری ندارد. همچنین افزایش کرنش که از افزایش درصد کارسرد در آزمون حلقه ناشی می‌شود موجب افزایش زبری سطح در هردو حالت خشک و روانکاری خواهد شد.