چکیده: سرعت بالای افزایش جمعیت و پیشرفت صنعت در دنیای امروز باعث شده تا در قرن حاضر سرعت مصرف سوخت های فسیلی به شدت افزایش یابد، همچنین از طرف دیگر با توجه به کاهش منابع سوخت های فسیلی و افزایش نگران کننده میزان آلودگی های زیست محیطی، بسیاری از کشورها را بر آن داشته است تا به دنبال سیستم هایی باشند که از انرژی های نو به عنوان سوخت بهره ببرند و دارای راندمان بالاتری نسبت به سیستم های سنتی باشند. در این پایان نامه دو آرایش از سیستم تولید همزمان برق، حرارت و سرما برای استفاده از گرمای اتلافی پیل سوختی پلیمری پیشنهاد شده است، سیستم های پیشنهادی می توانند دارای کاربردهای ساختمانی باشند. این سیستم ها شامل پیل سوختی پلیمری؛ تانک ذخیره حرارتی؛ چیلر جذبی می باشند، حرارت تولیدی در پیل سوختی توسط یک سیال عامل جذب شده است و قسمتی از این حرارت به ژنراتور چیلر جذبی برای تامین سرمایش و قسمت دیگر آن به تانک ذخیره حرارتی برای تامین گرمایش ساختمان داده شده است. مدل سازی این سیستم ها از چهار دیدگاه انرژی؛ اگزرژی؛ میزان صرفه جویی در مصرف سوخت و میزان کاهش آلایندگی انجام شده است. پیل سوختی این سیستم ها تولید همزمان دارای توان الکتریکی38/63 کیلووات و توان حرارتی 39/17 کیلووات است. راندمان پیل سوختی در آرایش اول 37/21% و در آرایش دوم 32/61% محاسبه شده است، در حالیکه وقتی از تانک ذخیره حرارتی و چیلر جذبی برای بهره بردن از حرارت اتلافی پیل استفاده شود، در آرایش اول راندمان انرژی به 68% و در آرایش دوم به 75/83% می رسد. بیشترین بازگشت ناپذیری تولیدی در هر دو سیکل در پیل سوختی پلیمری رخ می دهد و بازگشت ناپذیری پیل در آرایش اول که سوخت ورودی به پیل هیدروژن است، 47/21 کیلووات و در حالت دوم که سوخت ورودی به مجموعه گاز متان است 84/21 کیلووات است. از لحاظ درصد کاهش مصرف سوخت و آلایندگی در مقایسه با سیتم های سنتی تامین انرژی ساختمان ها در آرایش اول، میزان کاهش مصرف سوخت 34% و میزان کاهش آلایندگی 25% بدست آمده ولی در آرایش دوم، میزان کاهش مصرف سوخت 40/23% و میزان کاهش آلایندگی 22/75% محاسبه شده است. همچنین محاسبات نشان داد که با افزایش فشار کاری پیل سوختی راندمان های انرژی و اگزرژی افزایش یافته است اما با افزایش فشار بالای چیلر جذبی و فشار کاری پیل ضریب عملکرد چیلر جذبی کاهش یافته است.