چکیده: برخورد قطره بر روی سطوح جامد از جمله موضوعات پیچیده و در عین حال جذاب در علم دینامیک سیالات می باشد که عامل اصلی پدیده های زیادی است و کاربردهای صنعتی فراوانی دارد. از جمله این کاربردها می توان به جوهرافشان پرینتر، پوشش دهی با اسپری، بررسی فرسایش خاک، خنک کاری با اسپری و سم پاشی محصولات کشاورزی اشاره کرد. در کار حاضر، دینامیک برخورد قطرات سیالات باگر بر روی سطوح جامد و خشک بررسی شده و با قطرات نیوتنی مورد مقایسه قرار گرفته است. اثر لزجت سیال، رطوبت پذیری سطح و سرعت برخورد بر رفتار قطره در حین پخش شدن و جمع شدن به صورت آزمایشگاهی بررسی شده است. قطرات آب و گلیسیرین (مایعات نیوتنی) و قطرات محلول پلی آکریلامید (مایعات غیر نیوتنی) در سرعت های برخورد 4/03 و 4/22 متر بر ثانیه بر روی پلکسی گلاس و شیشه که سطوحی آب دوست هستند، برخورد کردند. قطرات پلی آکریلامید نسبت به قطرات گلیسیرین بسیار بیشتر پخش شده و با سرعت بیشتری جمع شدند. سرعت برخورد و لزجت سیال، اثری بارز بر مرحله پخش شدن داشتند. بر عکس، رطوبت پذیری سطح تنها اثری جزئی بر مرحله پخش شدن داشت اما در مرحله جمع شدن، اثر قابل توجهی از خود نشان داد. اثر سرعت برخورد بر مرحله جمع شدن به قطراتی با لزجت پایین محدود می شد. بدین معنا که وقتی قطراتی با لزجت پایین روی سطح برخورد کردند، در سرعت برخورد بالاتر، سرعت جمع شدن افزایش یافت. به عبارت دیگر، جمع شدن قطره بر روی شیشه و پلکسی گلاس به طور قابل ملاحظه ای سرکوب شد. ممانعت از جمع شدن قطره، برای آب که لزجت پایین تری دارد، برجسته تر بود.