چکیده: سرامیک‌های مهندسی، سفتی و پایداری حرارتی بالایی دارند و دارای چگالی نسبی پایینی ‌می‌باشند. اما، تردی مانع استفاده از آنها در ساختار مواد می‌شود. در این میان، آلومین به عنوان یک سرامیک مهندسی با وجود دارا بودن ویژگی‌های منحصر به فردی مثل سختی، مقاومت به سایش، مقاومت به خستگی و مقاومت به خوردگی بالا، چقرمگی پایینی دارد. با ترکیب و گنجاندن نانولوله‌های کربنی به مواد سرامیکی توقع بر این است که به کامپوزیت‌های سرامیکی پایدار حرارتی و چقرمه، با سفتی بالا برسیم. از دیگر روش‌های موثر در بهبود چقرمگی آلومین، استفاده از فاز‌ ثانویه زیرکونیای هشت وجهی می‌باشد. در این تحقیق ابتدا پودر نیترات آلومینیم در اتانول حل شده، ذرات نانولوله کربنی به کمک عملیات فراصوت در آن پراکنده شده و با حرارت دادن محلول در دمای°C 400 بر روی نانولوله کربنی، پوشش اکسید آلومینیم ایجاد شد. در مرحله بعد، پودر حاصل با پودر‌های اکسید زیرکونیم پایدار شده و آلومین مخلوط شده، به کمک پرس تک محوری، نمونه‌های گرده شکل از آن تهیه شد. به منظور بررسی اثر اندازه آلومین در خواص مکانیکی نانوکامپوزیت سه‌تایی نانولوله کربنی-آلومین-زیرکونیا، به دو صورت ماکرو و نانو با درصد وزنی یکسان اضافه شد. نمونه‌های گرده شکل در دمای °C 1300 در کوره تحت اتمسفر گاز آرگون تف‌جوشی شدند. سپس چگالی نمونه‌ها به روش ارشمیدس اندازه‌گیری، میکرو سختی و چقرمگی نمونه‌ها به ترتیب به روش ویکرز و آنستیس اندازه‌گیری شد. استحکام با روش یک ساچمه روی سه ساچمه اندازه‌گیری و ریزساختار و فازهای موجود در قطعه به کمک میکروسکوپ الکترونی و آنالیز تفرق اشعه ایکس بررسی شد. نتیجه اینکه در دمای دمای °C 1300 در کوره تحت گاز آرگون، ساختار پودر پوشش‌داده شده کریستالی شد. از طرفی با افزودن نانوله کربنی با سه درصد وزنی به آلومین چقرمه شده با زیرکونیا، سختی افزایش اما چقرمگی شکست کاهش یافت. از طرفی افزودن نانو آلومین در مقایسه با آلومین ماکرو باعث افزایش بیشتری در استحکام، سختی و کاهش چگالی نانوکامپوزیت می‌شود.