چکیده: این تحقیق به اثبات کارایی یک روش جدید ابداعی برای کاهش غلتش و پایدارسازی کشتی ها با استفاده از تورهای ماهیگیری معمولی به روش تجربی می پردازد. بررسی اثرات تور پایدارساز بر بهبود رفتار دریامانی یک کشتی سواث در امواج منظم در حوضچه کشش بررسی شده است. بررسی و کنترل رفتار کشتی ها در امواج و بهبود رفتار دریامانی آنها، از دغدغه های اصلی طراحان کشتی بوده است. روش های مختلفی برای پایدارسازی کشتی در امواج استفاده شده است مانند مخازن ضدغلتش، ژیرو استبلایزر و بالکهای ضدغلتش که هریک دارای سه نقطه ضعف هستند: اشغال فضای زیاد از داخل کشتی، تحمیل وزن زیاد و هزینه بالا. این عوامل باعث شده است که بسیاری از کشتی ها نتوانند از روش های معمولی کاهش غلتش استفاده کنند. تور پایدارساز این معایب را نداشته و در همه نوع کشتی با هر وزنی قابل استفاده است. ایده استفاده از المان تور جهت کاهش دامنه حرکات در امواج، برای اولین بار در این تحقیق ارائه شده و یک ایده نوآورانه جدید است. روش انجام کار بر مبنای انجام آزمایش ها بر روی دو نمونه شناور پروازی و جابجایی انجام شده است. در این روش ابتدا حرکات شناور در امواج منظم برای شناور پروازی انجام و سپس با نصب المان تور در سینه شناور، همان امواج منظم به شناور تابیده و رفتار شناور اندازه گیری شد. یافته های حاصل از این تحقیق برای شناور پروازی نشان از کاهش دامنه حرکات تا 20 درصد در امواج منظم دارد. یافته های حاصل از این تحقیق برای شناور سواث نشان می دهد که کاهش دامنه حرکات هیو و غلتش عرضی در حالت روبه موج تا 21 درصد و دامنه حرکات غلتش در حالت موج از پهلو تا 36 درصد در امواج نامنظم رخ می دهد. طول مدل درنظرگرفته شده برابر با 1/2 متر بوده و ملزومات روش انجام آزمایش ها بر اساس دستورالعمل انجام آزمایش های دریامانی ITTC صورت گرفته است. بررسی و تحلیل نتایج فوق منجر به فرموله کردن روش فوق درقالب عدد بی بعد " علی اکبری – مونسان – عجمی" با علامت مختصر " AMA" گردید.