چکیده: روسازی های آسفالتی سیستم های چند لایه ای هستند که می توان آنها را بوسیله ژئوسنتتیک ها تسلیح نمود. ژئوسنتتیک-ها اغلب از طریق اندود های قیری در بین لایه ها آسفالتی نصب می شوند تا از توزیع و انتقال تنش بین آنها و مخلوط آسفالتی اطمینان کافی کسب گردد. آسیب دیدگی اتصال ژئوسنتتیک با لایه های آسفالتی می تواند سبب ساز افزایش تنش ها در لایه-های فوقانی روسازی شده و نهایتاً خرابی زودرس آن را رقم بزند. نفوذ رطوبت به درون لایه های روسازی از مهمترین عوامل مخرب اتصال اندودهای سطحی با ژئوسنتتیک ها و مخلوط آسفالتی محسوب می شود. در پژوهش حاضر به منظور بررسی اثرات درازمدت رطوبت بر مقاومت اتصال اندودهای سطحی از آزمون برش مستقیم استفاده گردید. در این راستا نمونه های آسفالتی استوانه ای ساخته شده در آزمایشگاه بوسیله اندود سطحی بر پایه قیر خالص 70-60 دو به دو به یکدیگر متصل شده تا زوج نمونه های مورد سنجش را تشکیل دهند. سه نوع ژئوسنتتیک شامل: ژئوتکستایل، ژئوگرید پیوندخورده و توری مشبک (به نمایندگی از ژئوگریدهای اکسترود شده) در ساخت زوج نمونه ها استفاده گردید. جهت ارزیابی تأثیر اصلاح قیر اندود بوسیله افزودنی های ضد عریان شدگی، نوعی افزودنی تجاری بر پایه پلی آمین های اسید چرب در مقادیر 2/0، 3/0 و 4/0 درصد بکارگرفته شد. همچنین به منظور شبیه سازی اثرات درازمدت رطوبت بر اتصالات اندودهای سطحی از کاندیشن رطوبتی استاندارد AASHTO T283 و یک کاندیشن رطوبتی پیشنهادی استفاده گردید. نتایج نشان داد که کاندیشن رطوبتی استاندارد AASHTO T283 از توانایی مناسبی جهت شبیه سازی اثرات درازمدت رطوبت بر روی اندودهای سطحی برخوردار نیست. همچنین تحلیل نتایج آشکار نمود که افزودنی ضد عریان شدگی مورد استفاده نتوانسته است تأثیری بر روی مقاومت برشی اتصالات اندودهای سطحی ایجاد نماید. علاوه بر این دیده شد که بکارگیری ژئوسنتتیک ها -بخصوص ژئوگریدها- در بین لایه های آسفالتی ممکن است سبب کاهش ظرفیت باربری برشی بین آنها گردد. ضعیف ترین عملکرد برشی در زوج نمونه های حاوی ژئوگرید اکسترود شده مشاهده شد، اما به طور کلی زوج نمونه های با و بدون ژئوسنتتیک حساسیت رطوبتی تقریباً یکسانی از خود نشان دادند.