چکیده: چکیده به طور کلی ایمنی هر سازه‌ای که بر روی خاک ساخته شده به مقاومت و شرایط هیدرولیکی خاک زیرسطحی موردنظر وابسته است. بدین صورت که با افزایش تراز آب زیرزمینی در خاک، فشار آب منفذی اضافی ناشی از بارگذاری سازه افزایش و مقاومت خاک کاهش یافته که منجر به ناپایداری شده است. نشست ناشی از بارگذاری به عنوان عاملی برای پایش پایداری مدنظر بوده که از دو مرحله تشکیل شده، بخشی از نشست در هنگام بارگذاری رخ داده (نشست آنی) و بخشی از آن پس از بارگذاری در دراز مدت رخ داده (نشست تحکیمی) و بر حسب شرایط موجود زمان آن از چند روز تا چندین سال نیز ممکن است به طول بیانجامد، به عنوان مثال در صورتی که خاک زیرسطحی شامل خاک اشباع رسی باشد، نشست خاک در این مرحله به اتمام نرسیده و ممکن است تا مدت‌ها پس از بهره برداری سازه نیز ادامه ‌یابد. روش‌های رایج که برای زهکشی آب زیرزمینی و به دنبال آن افزایش نرخ نشست تحکیمی به کار گرفته شده شامل ستون سنگی (ستون شنی) و احداث خاکریز است. در سال‌های گذشته با استفاده از زهکش‌های قائم پیش ساخته به همراه ساخت خاکریز به عنوان پیش‌بارگذاری سرعت زهکشی و نرخ نشست تحکیمی افزایش یافته است. با گذشت زمان با اعمال خلاء در زهکش‌های قائم پیش ساخته به فرآیند تحکیم سرعت بیشتری بخشیده شده است. در این پژوهش به منظور بررسی اثر جنس خاک بستر بر انتخاب روش بهسازی (خاکریز، خاکریز به همراه زهکش قائم پیش ساخته، زهکش قائم پیش ساخته به همراه خلاء، خاکریز به همراه زهکش قائم پیش ساخته و خلاء) از مدلسازی عددی با نرم افزار پلکسیس استفاده شده است. چهار نوع زمین به منظور بررسی اثر جنس خاک در نظر گرفته شده که در هر نوع یک روش بهسازی بهینه معرفی شده است. نتایج حاصله نشان داد که جنس خاک تأثیر بسزایی بر تعیین روش‌ بهسازی خاک دارد، به طوری که در زمین نوع یک روش پیش بارگذاری خاکریز، در زمین نوع دو روش پیش بارگذاری خاکریز به همراه زهکش‌ قائم پیش ساخته، در زمین نوع سه روش پیش بارگذاری فشار خلاء به همراه زهکش‌ قائم پیش‌ساخته و در زمین نوع چهار روش‌های پیش بارگذاری خاکریز و فشار خلاء به صورت توأماً همراه با زهکش‌ قائم پیش‌ساخته، موثرترین روش بهسازی بوده، که میزان کاهش زمان در فرآیند بهسازی زمین‌های نوع 2، 3 و 4 نسبت به حالتی که خاکریز استفاده شده، به ترتیب 4/89، 71/99، 2/99 درصد بوده است.