چکیده: در چند سال اخیر با گسترش زیرساخت های عمرانی، و نیز کمبود مناطق دارای خصوصیات ژئوتکنیکی مناسب جهت ساخت و ساز، بهسازی خاک اهمیت زیادی پیدا کرده است. وجود مشکلاتی از قبیل نیاز به صرف انرژی بالا به لحاظ اجرا، محدودیت در عمق بهسازی و گران بودن تجهیزات مورد نیاز در روش های موجود از جمله پیش بارگذاری، استفاده از مسلح کننده ها و یا مواد افزودنی نظیر آهک، سیمان و دیگر مواد شیمیایی محققان را به استفاده از روش های کم هزینه سوق داده است. همچنین ایجاد آلودگی در محیط زیست در برخی روش های بهسازی از جمله استفاده از مواد شیمیایی مانند آهک و سیمان موجب بروز برخی مشکلات زیست محیطی نظیر آلودگی شده است. استفاده از برخی روش های بهسازی خاک نیز باعث تغییر مسیر سفره های آب زیر زمینی نیز شده است که با توجه به ارتباط انسان با آب های زیرزمینی می تواند سلامت آن را به خطر اندازد. لذا استفاده از روش های نوین بهسازی و سازگار با محیط زیست ضروری می-باشد. ژئوتکنولوژی میکروبی شاخه ای جدید از مهندسی ژئوتکنیک است که به مطالعه امکان بهسازی خاک های مسئله دار با استفاده از روش های میکروبیولوژیکی می پردازد. در حال حاضر، اکثر مطالعات ژئوتکنیک میکروبی در مرحله آزمایشگاهی می باشد و با توجه به پیچیدگی آن، کاربرد ژئوتکنولوژی میکروبی نیاز به مطالعه میان رشته ای بین رشته های میکروبیولوژیکی، محیط زیست، ژئوشیمی با مهندسی ژئوتکنیک دارد. در این پژوهش با استفاده از باکتری اسپورسارسیناپاستوری اقدام به بهسازی بیولوژیکی خاک ماسه ای سیلیکاته فیروزکوه شده است با استفاده از دستگاه برش ساده سیکلیک آزمایش های دینامیکی بر روی نمونه-های خاک با ارتفاع 4 cm و قطر 10 cm در سه سربار 100، 200 و 300 kPa انجام شده است. در نتیجه آزمایشات افزایش مدول برشی در حدود 23% در کرنش های پایین و حدود 1% در کرنش های بالا، کاهش میرایی به صورت جزئی، افزایش سرعت موج برشی در حدود 18 الی 20 درصد و مدول برشی ماکزیمم در حدود 35 الی 45 درصد و کاهش مدول برشی نرمال شده مشاهده شده است.