چکیده: پدیده ی رسوب‌گذاری و لایزایی همواره یکی از مشکلات اصلی در بنادر و کانال دسترسی آنها بوده است که با توجه به هزینه‌ی بالای عملیات لایروبی، این پدیده میتواند سودآوری و بازدهی بندر را تحت تاثیر قرار دهد. لذا توجه به نرخ رسوب‌گذاری به عنوان یک عامل تعیین کننده در تمامی مراحل طراحی امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. بنابراین برای دست‌یابی به یک طراحی بهینه که کمترین نرخ رسوب‌گذاری را در بلندمدت داشته باشد می بایست در همان مراحل ابتدایی طراحی به این پدیده توجه ویژه‌ای شود. از طرفی به دلیل اینکه در مراحل ابتدایی طراحی طرح‌های متعددی جهت بررسی وجود دارد می‌بایست برای محاسبه ی نرخ رسوب‌گذاری در دوره های بلندمدت از روشی سریع و قابل اتکا استفاده نمود. بدین منظور فن لیوون (2015) برای ارزیابی سریع رسوب‌گذاری در بندر و کانال دسترسی در بازه‌های بلندمدت، "مدل ترکیبی" را ارائه و با اعمال موفقیت آمیز آن به بندر ایمودِن ، میزان رسوب‌گذاری در بندر و کانال دسترسی را با سرعت بالا و انطباق بسیار خوبی محاسبه نمود. لذا در این تحقیق سعی شده است که با مبنا قرار دادن "مدل ترکیبی"، با ایجاد ارتباط میان تغییرات خط ساحلی و غلظت رسوبات و همچنین با به کارگیری فرضیات متناسب با منطقه بندر نوشهر، عملکرد مدل برای این محدوده بهبود داده شود. نتایج حاصل از اعمال " مدل ترکیبی بهبود یافته" به بندر نوشهر برای یک دوره 20 ساله نشان می‌دهد که با ایجاد ارتباط میان غلظت رسوبات معلق و خط ساحلی، دقت "مدل ترکیبی بهبود یافته" در پیش بینی تغییرات نرخ رسوب‌گذاری، افزایش چشمگیری داشته و تغییرات بلندمدت نرخ رسوب-گذاری را به خوبی پیش بینی نموده است. همچنین با به کارگیری فرضیات ساده کننده و استفاده از روابط متناسب با شرایط منطقه‌ی مورد مطالعه، دقت مدل در پیش‌بینی نرخ رسوب‌گذاری در بندر و کانال دسترسی آن افزایش یافته است.