چکیده: این پژوهش به تعیین زمان فلاشینگ، با استفاده از مدل عددی نرم افزار مایک 21 و مقایسه آن با روش تحلیلی و انتخاب روش تحلیلی مناسب در خلیج چابهار پرداخته است. ابتدا جهت اطمینان از مدل، نتایج حاصل با داده های نقطه ای در خلیج چابهار واسنجی شده، سپس جهت صحت سنجی مدل، به مقایسه نتایج مدل با نتایج نرم افزار کوهیرنس پرداخته شده است. در این پژوهش عواملی چون اثر باد، تغییر فصل های سال، اثر ضریب پراکندگی، اثر طرح توسعه بندر خلیج چابهار و اثر فاکتور جریان بازگشتی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج قابل توجهی بدست آمد. با استفاده از مدل هیدرودینامیکی نرم افزار مایک، جهت و سرعت خلیج چابهار تعیین شد. با توجه به خروجی های مدل هیدرودینامیکی جهت جریان در خلیج چابهار از سمت شرق به سمت غرب می باشد. نتایج حاصل از تاثیر عومل ذکر شده، حاکی از آن است که تاثیر جریانات ناشی از باد در خلیج چابهار 13.8 درصد است که در مقایسه با اثر جزر ومد مقدار ناچیزی است. بهترین فصل جهت فلاشینگ خلیج چابهار فصل تابستان بوده که آلودگی خلیج بعد از گذشت 16.64 روز از آن خارج می شود. فصل پاییز به مدت 19.16 روز، زمستان به مدت 17.64 روز، فصل بهار به مدت 17.81 روز طول می کشد تا آلودگی آن خارج شود. مناطق بحرانی خلیج چابهار جهت فلاشینگ نیز، در تمامی این فصل ها تعیین شد. در صورتی که حلالیت آلودگی با استفاده از ضریب پراکندگی صفر، از آن گرفته شود، 15 درصد به زمان فلاشینگ اضافه می شود. طرح توسعه بنادر باعث افزایش زمان فلاشینگ خلیج چابهار می شود، به-طوریکه در قسمت فرورفتگی توسعه بندر الودگی باقی می ماند. روش تحلیلی مورد استفاده در این پژوهش، منشور جزر و مدی است که زمان فلاشینگ را به دلیل نادیده گرفتن جریان های بازگشتی به خلیج در هنگام مد، دست پایین تخمین می زند. جهت تعییین زمان فلاشینگ دقیق از روش منشور جزر ومدی اصلاح شده توسط سنفورد استفاده کرده و پس از مقایسه این روش با روش عددی مایک، عدد فاکتور جریان بازگشتی، 0.92 بدست آمد.