چکیده: در این پژوهش به صورت مطالعه موردی به بررسی وضعیت تجدید پذیری و گردش آّب در خلیج چابهار پرداخته شده است و با استفاده از نرم افزار روش های عددی MIKE 21 تغییرات غلظت آلودگی و تجدید پذیری خلیج تحت سناریوهای مختلف و با اثر پذیری از پدیده های موج، باد و جزرومد بررسی شده است. با تحلیل و بررسی های به عمل آمده، نتایج حاکی از آن است که با استفاده از روش RAM از ضریب پراکندگی (m^2⁄s) 5 در مدلسازی عددی استفاده شده است و زمان تجدید پذیری حاصل از رابطه RAM و زمان تجدید پذیری حاصل از مدل عددی بسیار به هم نزدیک می باشند و این نشان می دهد که رابطه RAM در خلیج چابهار که به خلیج دوحه شباهت بسیاری دارد، جواب منطقی و درستی می دهد. نتایج حاصل از برآورد زمان تجدید پذیری در همه ی ماه های سال، نشان می دهد که جهت جریان ورودی دریا از سمت جنوب شرقی دهانه خلیج است که کمترین زمان تجدید پذیری مربوط به ماه های اردیبهشت، تیر، بهمن و اسفند است و پس از گذشت 6 روز تحت تاثیر موج، باد و جزرو مد آب خلیج تجدید یافته است. در حالی که در ماه های شهریور، آذر و دی انتقال و پخش آلودگی با سرعت کمتری انجام می شود به طوری زمان تجدید پذیری به 19 روز می رسد. در مونسون تابستانه بیشترین زمان تجدید پذیری به 19 روز است و در مونسون زمستانه بیشترین زمان تجدید پذیری به 9 روز است. همچنین با بررسی هریک از پدیدهای موج، باد و جزر ومد مشاهده شده است که پدیده جزرومد کنترل کننده فرآیند تجدید پذیری در خلیج چابهار است در حالی که پدیده موج تاثیر ناچیزی بر زمان تجدید پذیری در خلیج چابهار دارد. در حالتی که جزرومد در بیشترین تراز آب قرار دارد در واقع زمانی که جریان مد داریم زمان تجدید پذیری تغییر زیادی نمی کند ولی در حالتی که کمترین تراز آب را داریم به عبارت دیگر پدیده جزر در خلیج حاکم می شود، مقدار زیادی از آب خلیج تخلیه می شود و بیشترین مقدار آلودگی در این حالت از خلیج خارج می شود.