چکیده: : استفاده از روش‌های تحلیلی در برخی مسائل، خسته‌کننده، گاهی غیر عملی و به خصوص در بهینه‌سازی سازه‌ها که با سازها‌های بزرگ مقیاس سر و کار داریم، بسیار هزینه‌بر می‌باشند. دلایل نامناسب بودن این روش‌ها، زیاد شدن متغیرهای طراحی و قیود، غیرخطی شدن توابع طراحی، و یا ضمن‌ بودن توابع هزینه و قید می‌باشد. این عوامل باعث گسترش جایگزینی روش‌های تقریبی به جای این روش‌ها، به صورتی که به محتوی آسیب نرساند، گردید. در بهینه‌سازی سازه‌ها، یک متد باید عمومیت و انعطاف داشته باشد، و قادر باشد، نه تنها متغیرهای طراحی مثل اندازه المانها را بکار برد، بلکه متغیرهایی مثل شکل، زوایا و ... را نیز در برگیرد. در ضمن قادر باشد همه نوع قید به شرطی که مشتقات توابع قید نسبت به متغیرهای طراحی قابل محاسبه باشند را بر مسأله اعمال کند؛ از طرفی قابلیت راه‌اندازی مسائل برنامه‌ریزی غیرخطی معمول را داشته باشد. به اعتقاد آقای سونبرگ روش تقریبی (Method of Moving Asymptotes) نه تنها این خصوصیات را دارد، بلکه برای استفاده و اجرا کردن در مسائل، بسیار آسان می‌باشد. در اینجا سعی شده پس از توضیح مختصر درباره روش‌های بهینه‌سازی معمول و تقریبی، روش تقریبی MMA که عمومیت خوبی بین بهینه‌سازها پیدا کرده است را مورد توجه قرار داده و با ارائه یک برنامه که از این روش استفاه می‌کند، مثال‌هایی را در توپولوژی مسائل تنش صفحه‌ای حل و نتایج را با نتایج روش معیار بهینگی (به طوری که شرایط یکسانی از نظر تابع هدف و قید و متغیرهای طراحی رعایت شده باشد) مقایسه نمود. در ادامه برنامة دیگری ارائه می‌شود که قید تنش نیز به مسأله اعمال شود تا انعطاف روش در داشتن قیدهای مختلف نمایان شود. پس از آن تأثیرپذیری نتایج مسأله نسبت به پارامترهای MMA مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و در نهایت با توجه به این که با تغییراتی در کدهای MMA می‌توان جواب روش‌های تقریبی و متوالی SLP و CONLIN را نیز بدست آورد، مثال‌هایی به این سه روش حل و جواب‌ها را مقایسه می‌کنیم.