چکیده: در بازه سال های 1970 میلادی تا به امروز محقق هایی سعی در ارائه معادلاتی متناسب با نحوه تغییر شکل بستر دریا تحت عنوان نیمرخ تعادلی ساحل، نموده اند؛ این معادلات در تعیین پارامترهای مهم مربوط به طراحی سازه های ساحلی و بنادر همواره دارای خطاهایی بوده است، که این امر باعث تحمیل ریسک طراحی بالاتر و در نتیجه آن صرف هزینه های گزافی می شود. همچنین، نیمرخ های تعادلی با توجه به تعادل حجم رسوب فرسایش یافته و انباشته شده جهت بررسی تغییرات خطوط ساحلی، کاربرد دارد. جهت پیش بینی تغییرات خطوط ساحلی، بروون تئوری خود را تحت عنوان Bruun Rule ارائه داده است. در جهت بهبود پیش بینی های Bruun Rule، رزاتی و دین انتقال رسوب ساحلی را در آن لحاظ نمودند که نتایج مطلوب تری را حاصل نمود. در این پژوهش با استفاده از داده های موجود برخی از سواحل استان های گیلان، مازندران و گلستان، بهینه ترین و منطبق ترین معادله از بین معادلات ارایه شده نیمرخ های عرضی تعادلی ساحل جهت بهبود پارامترها و کاهش خطاهای طراحی و بهینه سازی هزینه های آن، انتخاب شد تا بتوان یک معادله شاخص را برای سواحل جنوبی دریای خزر جهت طراحی ها در آینده در نظر گرفت. همچنین، Bruun Rule و قانون اصلاح شده آن بر اساس انتقال رسوب ساحلی در جهت پیش بینی تغییرات خطوط ساحلی در اثر تغییر تراز آب، برای دریای خزر مورد بررسی قرار گرفته است تا پیش بینی تغییرات خطوط ساحلی و اختلاف این پیش بینی ها با داده های واقعی بدست آید و با اعمال ضریب اصلاحی در معادله رزاتی و دین که وابسته به میانگین ارتفاع امواج در ناحیه شکست و اندازه متوسط ذرات بستر است، پیش بینی تغییرات خطوط ساحلی بهینه سازی شده است.