چکیده: این پژوهش به منظور بررسی اثراسید آبسیزیک (ABA) و اسید جیبرلیک(GA) بر ویژگی هایکمی و کیفیگندم نان تحت شرایط قطع آبیاری، در سال زراعی 97-98در شهرستان شاهرود انجام شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب بلوک های کاملا تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل سه سطح آبیاری در کرت های اصلی شامل آبیاری نرمال، قطع یک دوره آبیاری در مراحل 50 درصد گلدهی و 50 درصد پر شدن دانه و دو سطح اسید آبسیزیک و اسید جیبرلیک در کرت های فرعی (صفر و ppm100) بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش تنش خشکی، اسید آبسیزیک و اسید جیبرلیک بر صفات مورفولوژیکی، عملکردی و فیزیولوژیکی گندم معنی دار بود. تنش خشکی باعث کاهش ارتفاع، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، محتوی کلروفیل و افزایش فعالیت آسکوربات پراکسیداز، گایاکول پراکسیداز، کاتالاز و محتوی مالون دی آلدهیدگردید.کاربرد سطوح مختلف اسید آبسیزیک و اسید جیبرلیک و همچنین استفاده همزمان آن ها، اثرات کاملا متفاوتی بر صفات ارزیابی شده داشتند. در بیشتر موارد، کاربرد اسید جیبرلیک و یا کاربرد همزمان اسید آبسیزیک و اسید جیبرلیک منجر به کاهش یا تعدیل اثرات سوء تنش کم آبیاری در گندم گردید به طوری که جیبرلیک اسید میزان عمکرد دانه را هم در زمان تنش و هم در زمان آبیاری نرمال مزرعه حدود 1000 کیلوگرم در هکتار افزایش داد. در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که گندم در مرحله رشدی 50 درصد پر شدن دانه در مقایسه با مرحله 50 درصد گلدهی نسبت به تنش کم آبیاری حساسیت کمتری دارد، به طوریکه در صورت مواجهه با محدودیت آبی قادر خواهیم بود تا با کاربرد اسید جیبرلیک و یا کاربرد همزمان اسید آبسیزیک و اسید جیبرلیک مانع از بروز اثرات منفی تنش کم آبیاری شویم.