چکیده: تغییرات اقلیم ناشی از فعالیت های انسانی منجر به تأثیر معناداری بر میانگین دمای جهانی، سطح دریا و بارندگی شدید و غیره شده است. تغییرات احتمالی خصوصیات رواناب به دلیل تغییرات اقلیم یکی از اصلی ترین نگرانی های حال حاضر در برنامه ریزی طولانی مدت حفاظت از منابع آب و حفاظت از سیلاب است. از این رو بررسی تأثیر تغییر اقلیم بر هیدرولوژی و منابع آب از اهمیت بالای برخوردار است. از سوی دیگر، عدم قطعیت قابل توجهی در تجزیه و تحلیل تأثیرات تغییر اقلیم بر سیستم های منابع آبی و هیدرولوژیکی وجود دارد. بنابراین، در این تحقیق تأثیرات تغییر اقلیم بر خصوصیات رواناب حوضه آبریز بابلرود مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، 22 مدل AOGCM و دو سناریوی انتشار گازهای گلخانه های (GHG) ( RCP4.5وRCP8.5 ) برای تعیین سناریوهای تغییر اقلیم انتخاب شد. ∆P که تفاوت بین بارش بلند مدت سی ساله دوره های آتی (2099-2070 و 2050-2021) و دوره گذشته است در مقیاس ماهانه برای هر مدل AOGCM و هر سناریوی انتشار محاسبه گردید. سپس ∆P برای سه سطح احتمالاتی (50/0، 75/0 و 90/0) از تابع توزیع تجمعی (CDF) استخراج گردید. با استفاده از بارش روزانه اندازه گیری شده در دوره ی گذشته (2000-1971) و روش عامل تغییر، سری زمانی بارش روزانه تحت سه سطح احتمالاتی برای دوره ی آتی تولید گردید. در مرحله بعد، دبی طراحی برای دوره بازگشت های 2، 5، 10، 25، 50، 100 و 500 سال برای دوره ی گذشته و دوره های آتی محاسبه شد. به منظور بررسی اثر تغییر اقلیم بر خصوصیات رواناب، مدل بارش-رواناب WMS استفاده گردید. مدل WMS به ترتیب با 3 و 2 رخداد بارش واسنجی و اعتبارسنجی شد. نتایج نشان داد که مدل بارش- رواناب انتخابی می تواند با دقت مناسبی دبی اوج و حجم رواناب را شبیه سازی نماید. همچنین مشخص گردید که در دوره های آتی، در ماه های سرد سال افزایش بارش و در ماه های گرم سال کاهش بارش را شاهد خواهیم بود. به طور کلی می توان گفت در شرایط تغییر اقلیم (در هر سناریوی انتشار) مقدار دبی و حجم سیلاب برای باران طرح با دوره بازگشت های مختلف افزایش خواهد یافت.