چکیده: یکی از بزرگ‌ترین مشکل‌ها و چالش‌های بشر در قرن بیست و یکم تغییر اقلیم است. در این راستا برای پیش‌بینی وضعیت اقلیم در دوره آینده، باید اقدام به تولید سناریوهای اقلیمی کرد. در حال حاضر مهم‌ترین ابزار برای تولید سناریوهای اقلیمی، مدل‌های گردش عمومی جو می‌باشند. با توجه به اهمیت این مدل‌ها از جهت ابزار اصلی مطالعات تغییر اقلیم و نیز تعددشان، انتخاب بهترین مدل برای مناطق مورد مطالعه از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. لذا در این پژوهش ابتدا 4 مدل گردش عمومی جو BCM2، CNRMCM3، MIROC3.2-medres و HadCM3 از بین مدل‌های اقلیمی انتخاب کرده‌ایم که ملاک گزینش برای سه مدل اول از لحاظ شبکه‌بندی یکسان و برای مدل HadCM3 از نظر شباهت ابعادی با سه مدل ذکر شده و استفاده زیاد در تحقیقات اقلیمی بود. سپس به بررسی عملکرد و صحت سنجی این مدل‌ها در شبیه‌سازی داده‌های 3 متغیر اقلیمی بارش، دمای ماکسیمم و دمای مینیمم در 6 منطقه از کشور شامل شمال شرق، شمال، شمال غرب، مرکز، جنوب شرق و جنوب غرب در دوره گذشته (1999-1981) توسط معیارهای عملکرد R2، RMSE و ضریب نش-ساتکلیف پرداخته شد. پس از انتخاب کردن مدل بهینه برای هر منطقه و برای هر یک از سه متغیر ذکر شده، به بررسی تأثیر تغییر اقلیم بر بارش، دمای ماکسیمم و دمای مینیمم در هر منطقه از کشور طبق مدل منتخب آن منطقه با استفاده از روش ریزمقیاس نمایی تناسبی تحت سناریوهای انتشار A2، A1B و B1 در دوره آینده (2065-2046) پرداختیم. نتایج نشان داد که بیشترین میزان بارش در دوره آینده در اکثر مناطق در بین سه سناریو در اواخر فصل زمستان و اوایل فصل بهار تحت سناریو A2 صورت می‌گیرد و کمترین میزان بارش در اکثر مناطق در فصل تابستان تحت سناریوهای A2 و A1B می‌باشد. همچنین دمای ماکسیمم و مینیمم در دوره آینده در همه مناطق و تحت هر سه سناریو انتشار افزایش می‌یابند.